download https://acrobat.adobe.com/id/urn:aaid:sc:EU:85abd791-252c-4373-ad97-c471ca8c4d50

Pentacle (Πεντάλφα)

 

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι η πεντάλφα είναι συνώνυμη με τους λάτρεις του διαβόλου και ότι το σύμβολο αυτό έχει την έννοια της ενσάρκωσης του κακού. Όμως η αλήθεια είναι ότι η Πεντάλφα είναι ένα σεβαστό σύμβολο ενέργειας και δύναμης.

Αρχικά, το πεντάγραμμο είναι ένα γεωμετρικό σχήμα και μαθηματικά είναι μοναδικό στο ότι είναι ένα αυτοαναπαραγόμενο σχέδιο. Ένα πεντάγραμμο περιέχει ένα εσωτερικό πεντάγωνο το οποίο στη συνέχεια μπορεί να περιέχει ένα άλλο πεντάγραμμο και ούτω καθεξής στο άπειρο. Ένα πεντάγραμμο και ένα πεντάγωνο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.

Η διαφορά ενός πενταγράμμου και μιας πεντάλφα είναι ότι η πεντάλφα είναι ένα πεντάγραμμο αστέρι που περιβάλλεται από έναν κύκλο. Ο κύκλος που περιβάλλει το αστέρι συμβολίζει τη σύνδεση και την αμοιβαία σχέση μεταξύ των στοιχείων καθώς και τον κύκλο της ζωής.

Οι πρώτες αναφορές στο πεντάγραμμο βρίσκονται σε κείμενα της Μεσοποταμίας που χρονολογούνται περίπου το 3500 π.Χ. Οι Εβραίοι το θεωρούσαν αναπαράσταση των πέντε βιβλίων του Μωυσή και οι πρώτοι Χριστιανοί φορούσαν το σύμβολο ως προστατευτικό φυλαχτό.

Στον ελληνικό πολιτισμό, ο Πυθαγόρας άρχισε να το χρησιμοποιεί ως ένδειξη προστασίας, πιστεύοντας ότι είναι ένα από τα αγαπημένα σχέδια της φύσης. Οι άκρες του ήταν τα τέσσερα στοιχεία και η Πέμπτη το θείο. Κατά τους πυθαγόρειους, Ύδωρ, Γαία, Ιδέα ή Ιερόν, ΕΙλη (θερμότητα του ήλιου), Αήρ ήταν οι άκρες του πενταγράμμου, με τα αρχικά τους σχηματίζουν τη λέξη «Υ-Γ-Ι-ΕΙ-Α».

Σχετικά με τη φύση, μπορούμε να παρατηρήσουμε ένα πεντάγραμμο στην καρδιά ενός μήλου, στο πίσω μέρος ενός τριαντάφυλλου ή σε έναν αστερία.

Λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι η τροχιά της Αφροδίτης έχει μια αξιοσημείωτη κίνηση που είναι τόσο προβλέψιμη, ώστε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σηματοδοτήσει τον χρόνο με έναν τρόπο. Είναι η πιο ακριβής ένδειξη του χρόνου που διατίθεται στον ουρανό μας τη νύχτα. Το μονοπάτι της Αφροδίτης επισημαίνει ένα οκταετές σχέδιο στο οποίο το ηλιακό ημερολόγιο, το σεληνιακό ημερολόγιο και η θέση των αστεριών μπορούν να συγχρονιστούν μέσα σε δευτερόλεπτα. Προς απογοήτευση πολλών, το σχέδιο σχηματίζει ένα τέλειο πεντάγραμμο. Το φως της Αφροδίτης λάμπει τόσο έντονα στους ουρανούς μας που μόνο ο Ήλιος και η Σελήνη είναι πιο έντονα.

Οι Αιγύπτιοι ήταν σπουδαίοι επιστήμονες και αστρονόμοι και έδωσαν μεγάλη σημασία στις κινήσεις της Αφροδίτης. Η γνώση αυτού του κύκλου της Αφροδίτης επιτρέπει λεπτομερείς προβλέψεις για ηλιακές και σεληνιακές εκλείψεις καθώς και παλιρροιακές πληροφορίες, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από ιερείς και πρεσβύτερους για να σηματοδοτήσουν ιερές ημέρες και να φυτέψουν καλλιέργειες.

Στην ταοϊστική κινεζική παράδοση ένα πεντάγραμμο είναι οι πέντε φάσεις ή πέντε στοιχεία (φωτιά, γη, μέταλλο, νερό, ξύλο). Το Wuxing είναι η θεμελιώδης φιλοσοφία και δόγμα της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής και του βελονισμού.

Υπάρχουν παραδείγματα του συμβόλου σε όλη την ιστορία που δείχνουν ότι αυτοί οι πολιτισμοί όχι μόνο κατανόησαν τις γεωμετρικές αναλογίες του συμβόλου, αλλά του απέδωσαν πνευματική σημασία. Είναι εγγενής στη φύση, φαίνεται στα αστέρια και υπάρχει ως δομικό στοιχείο της ζωής.

Η αλήθεια για το Πεντάγραμμο είναι, ότι έχει βαθιά πνευματική σημασία. Συμβολίζει την ενότητά μας με τον Θεό και το σύμπαν καθώς απεικονίζει το πνεύμα να προεδρεύει των τεσσάρων στοιχείων της ύλης (αέρας-φωτιά-νερό-γη). Όταν περικλείεται από τον κύκλο, αυτός συμβολίζει τον κύκλο της ζωής. Μερικοί από τους συμβολισμούς της πεντάλφα είναι οι 5 αισθήσεις, τα 5 στοιχεία, οι 5 κατευθύνσεις, οι 5 πλανήτες (Άρης, Κρόνος, Αφροδίτη, Δίας, Ερμής) καθώς και το ανθρώπινο σώμα.

Για ένα χώρο, είναι το απόλυτο σύμβολο προστασίας. Πιστεύεται ότι φέρνει πνευματικό έλεγχο και προκαλεί την αύρα ή το ενεργειακό πεδίο που περιβάλλει το σώμα.

Ένα αντίστροφο πεντάγραμμο, με δύο σημεία που προεξέχουν προς τα πάνω, είναι ένα σύμβολο που αντιπροσωπεύει την κάθοδο του πνεύματος στην ύλη και προσελκύει αρνητικές δυνάμεις επειδή ανατρέπει τη σωστή σειρά των πραγμάτων και καταδεικνύει τον θρίαμβο της ύλης πάνω από το πνεύμα.

https://wisehome.gr/pentacle-pentalfa/

scarface breakfast

 

 

 

 

download https://acrobat.adobe.com/id/urn:aaid:sc:EU:20f7c7bf-27b6-4eb3-8aad-458b09115b84

 

Amy Winehouse - Rehab

Back In Black ACDC NT

 

ΑΤΛΑΝΤΙΣ - ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ)

ΑΤΛΑΝΤΙΣ - ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ)

Η ιστορία της Ατλαντίδας μας μιλάει τον πανάρχαιο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τον Πρώτο Πόλεμο των Αθηναίων εναντίων των Ατλάντων. Τον Πρώτο Πόλεμο των Ελλήνων ενάντια στην παγκόσμια τυραννία και υποδούλωση.

Τι ήταν η Ατλαντίδα; 

Γιατί παρήκμασε και οδηγήθηκε στην καταστροφή;

Υπάρχει ομοιότητα  της εποχής εκείνης με την σημερινή;

Υπάρχουν σήμερα Άτλαντες; 

Γιατί θα πρέπει να ενδιαφέρει ειδικά εμάς τους Έλληνες η ιστορία της Ατλαντίδας; 

Κανένας αρχαίος πόλεμος δεν έχει τελειώσει, κανένα αρχαίο μίσος δεν έχει λήξει...

Διάρκεια: 45'

Με την συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα και τον ερευνητή-συγγραφέα Αστέριο Χοϊλου.

https://youtu.be/tZ8VhLY5zFQ?si=i1ZpVO1VVa1bMoG3

https://enneaetifotos.blogspot.com/2019/04/blog-post_20.html

δωστε βαση στον ηχο! αυτο ειναι μουσικη!!! ΠΟΛΕΜΟΣ

 

ΝΙΚΩΝ Ο «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ»

 

ΝΙΚΩΝ Ο «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» - Ο ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ

880 - 900 περίπου. Η τελευταία μαζική λατρεία των Ολυμπίων Θεών, εκείνη των απομονωμένων κατοίκων της Λακωνικής, εξησθένισε ακόμη περισσότερο μετά από μανιώδεις επιχειρήσεις εκχριστιανισμού.

Ο Κωνσταντίνος Ζ ο Πορφυρογένητος, έγραψε στο «Περί Διοικήσεως Της Αυτοκρατορίας» τα εξής: «Ίστεον ότι οι του κάστρου Μαϊνης οικήτορες, ουκ εισίν από της γενεάς των προρρηθέντων Σλαύων, αλλ' εκ των παλαιοτέρων Ρωμαίων, οι και μέχρι του νύν παρά των εντοπίων Έλληνες προσαγορεύονται, δια το εν τοίς προπαλαιοίς χρόνοις ειδωλολάτρας είναι και προσκυνητάς των ειδώλων κατά τους παλαιούς Έλληνας, οίτινες επί της βασιλείας του αοιδίμου Βασιλείου (σημ. 867 - 886) βαπτισθέντες, Χριστιανοί γεγόνασιν..».

Τ’ απομεινάρια των Ελλήνων Εθνικών περιορίσθησαν να ζούν έκτοτε στους απροσίτους οικισμούς τους επί του Ταϋγέτου, όπου ήδη εφιλοξενούντο από της εποχής των σφαγών του Σταυρακίου και οι ανυπότακτοι Μελιγγοί, που ήδη είχαν πλήρως εξελληνισθεί. 

940 περίπου. Νέα στάση των μη χριστιανών της Λακωνικής εναντίον της βυζαντινής εξουσίας, κατά την διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορος Ρωμανού, κατεστάλη υπό του στρατηγού Κρινίτου Αροτρά. Ακολούθησε ωστόσο μία περίοδος αναρχίας στην όλη περιοχή, καθώς διάφοροι Βυζαντινοί πρωτοσπαθάριοι και άρχοντες (Βάρδας Πλατυπόδης κ.ά.) προέβαιναν σ’ αλλεπάλληλες στάσεις κατά της εξουσίας του Ρωμανού, συνεπικουρούμενοι υπό του εντοπίου εθνικού στοιχείου. 

945 - 988 Ο αφιχθείς στην Λακωνική σκληρός Αρμένιος προσηλυτιστής Νίκων, ο αποκαλούμενος «Μετανοείτε», εκτός από την κατασφαγή των εν «Λακεδαιμονία» Ιουδαίων και των ανεπιδέκτων εκχριστιανισμού παγανιστών Σλάβων των πεδινών οικισμών της περιοχής (των «Τελχίνων» όπως τους έλεγαν σε μία προσπάθεια δαιμονοποιήσεως οι Βυζαντινοί), εφρόντισε και για την εξολόθρευση των τελευταίων ιχνών της «αρχαίας ειδωλολατρίας» που, προστατευομένη υπό του δυσπροσίτου Ταϋγέτου, ελειτουργούσε ελευθέρως και απροσκόπτως υπό την ηγεσία του Έλληνος «Εφόρου των Εθνικών γαιών» και «Δουκός των Εθνικών», Αντιόχου («...ός την δουκικήν μεν αρχήν διείπε της των εθνικών χώρας...», περιγράφεται στον «Βίο Νίκωνος» 156 β), επιδείξασα μάλιστα εξαιρετική αφομοιωτική δύναμη, δεδομένου ότι οι συνοικήσαντες Μελιγγοί είχαν εξελληνισθεί πλήρως, όπως προείπαμε, «ουδέν ίχνος αφήσαντες της επί του Ταϋγέτου εξοικίσεως αυτών»  (Περικλέους Ζερλέντου, ως άνω, σελ. 9).

Ο Αρμένιος προσηλυτιστής εξόντωσε με τα ίδια του τα χέρια τον  «φιλοδαίμονα» και «αλαζόνα» Αντίοχο, (την δολοφονία αυτή, ο βιογράφος του Νίκωνος την παρουσιάζει βεβαίως σαν... μεταθανάτιο θαύμα του «Οσίου» !), εθανάτωσε τους ιερείς και όλους τους «τολμητίες και θρασυκαρδίους» αμεταπείστους, αφού προηγουμένως, όπως φαίνεται εκ της λεγομένης «Διαθήκης» του, με αφορμή μία εκ των πολλών επιδημιών («θανατικών») της εποχής, παρεκίνησε εξ Αμυκλών τους επήλυδες χριστιανούς της περιοχής (ο ίδιος ο βιογράφος του ομολογεί στον «Βίο» του ότι επρόκειτο περί «των της Λακεδαίμονος εποίκων», 130 α 25), να κυνηγήσουν τους Ιουδαίους της περιοχής και να καταστρέψουν τους τελευταίους Εθνικούς και τα  επί των  υψωμάτων πτωχικά Ιερά τους: «Εις τους οποίους εγώ αποκρίθηκα ότι επειδή και η οργή είναι θεϊκή, εσείς δεν έχετε πού να φύγετε, διατί ο Θεός όπου κατοικά εις τους ουρανούς κυριεύει και την Ανατολήν και την Δύσιν, και εις οποίον τόπον εσείς θέλετε υπάγηι, ευρίσκει σας. Όμως εσείς κάμετέ μου μίαν ομολογίαν ιδιόχειρον, ότι να μου υπακούσετε εις εκείνα οπού μέλλω να κάμω. Το οποίον είναι τούτο:  να ευγάλω  τους Εβραίους από μέσα από την χώραν, να υπάγουν έξω. Και τα μακελιά οπού είναι προς τον άγιον Επιφάνειον να τα χαλάσουν...» («Διαθήκη Νίκωνος», όπως εδημοσιεύθη στον «Νέο Ελληνομνήμονα», τεύχος 3.1906, με πολύ ενδιαφέρον το εντελώς άσχετο τρίτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποιείται στο «να τα χαλάσουν»). Στην ίδια την πάλαι ποτέ  «κατείδωλον» Σπάρτη, έκτισε αμέσως μετά από όλα αυτά εκκλησία του «Σωτήρος Χριστού» επάνω στον ιερό λόφο του ιστορικού Ναού της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Προηγουμένως μάλιστα, εξοντώθη («συνέβη και απέθανε») μυστηριωδώς ένας ακόμη Εθνικός που τον εμπόδιζε να κτίσει την εκκλησία του  στον ιερό τόπο,  καθώς  και αναρίθμητες άλλες εκκλησίες επάνω σε άλλα Ιερά (ή χρησιμοποιώντας τα συντρίμμια τους ως δομικά υλικά, όπως λ.χ. στις εκκλησίες των Γερονθών).

(σ.σ.: Το Μετανοείτε, είναι προσωνύμιο που του έμεινε καθώς επαναλάμβανε διαρκώς την λέξη μετανοείτε. Αξίζει να αναφέρουμε πως ο εν λόγω προσηλυτιστής έχτισε τις πόρτες των εκκλησιών πολύ χαμηλές ώστε όταν εισέρχονταν μέσα οι ''νεοφώτιστοι'' Λάκωνες να σκύβουν ταπεινά το κεφάλι τους...)

Ταυτοχρόνως, οι Βυζαντινοί ολοένα μετέφεραν και εγκαθιστούσαν στην πεδινή Λακωνική κατά ομάδες, επήλυδες χριστιανούς, για ν’ αλλοιώσουν την εθνική σύνθεση των εντοπίων.

Με αφορμή τις κακουργίες του Αρμενίου προσηλυτιστού,  κάποιες  εκ  των οποίων ο  ίδιος ο βιογράφος του έκαμε το λάθος να διασώσει, όπως έκαμαν, ευτυχώς για την ιστορική αλήθεια και άλλοι όμοιοί του, όπως λ.χ. ο ανεκδιήγητος εκείνος Μάρκος Διάκονος, πρέπει να μην αφήσουμε ασχολίαστο ένα λυπηρό αλλά κατά κόρον παρουσιαζόμενο φαινόμενο. Το ότι στρέφουν αποτόμως οι διαφόροι Ρωμιοί συγγραφείς «Ιστοριών»  της  Σπάρτης, ή  της Ελλάδος ευρύτερα, έναν αόρατο  διακόπτη  του μυαλού  τους  και  όλως  ξαφνικά  καθυβρίζουν  για την μ.α.χ.χ. (=μετά αρχή χριστιανικής χρονολόγησης) χρονική περίοδο τους ίδιους τους προγόνους τους, πλέκοντας εγκώμια από την άλλη  στους αδικαιολογήτους σφαγείς τους. Χαρακτηριστικό τέτοιο δείγμα αποτελεί η υπό του Π. Δούκα απαράδεκτη καθύβριση ως… «διεφθαρμένων» (…) των τελευταίων Λακεδαιμονίων Εθνικών, εκείνα τα ζοφερά χρόνια που εδέχοντο την τελική επίθεση των Βυζαντινών τα Ελληνικά Πάτρια και Τρόποι: «…προ πάντων δε τότε παρεκώλυον την διάδοσιν και επικράτησιν  των  χριστιανικών  ιδεών…», λες  και είναι κάτι το θετικό, πόσο μάλλον υποχρεωτικό.

(Από το βιβλίο του Βλάση Γ. Ρασσιά "Επίτομος Ιστορία των Σπαρτιατών") 

[Τον  Νίκων που με σφαγές κατάφερε να κάνει τους προγόνους μας να αρνηθούν την Πατρώα τους θρησκεία και Παράδοση, εορτάζει η εκκλησία στις 26 Νοεμβρίου ως όσιο, καθώς επίσης, είναι  επίσημη αργία της πόλης της Σπάρτης, τιμώντας τον ως πολιούχο και προστάτη της Λακωνίας………] 

https://enneaetifotos.blogspot.com/2017/11/blog-post_39.html

Ο Καλοκάγαθος διάβολος

 νεα αγορα

Περιγραφή

Ο Πήτερ Ουσπένσκι (1878-1947) υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες πνευματικές μορφές του καιρού μας. Φιλόσοφος, μαθηματικός, συγγραφέας και πνευματικός δάσκαλος, μαθήτεψε κοντά στον Γεώργιο Γκουρτζίεφ και αφιέρωσε όλη του τη ζωή στη διερεύνηση των μεγάλων ερωτημάτων της ανθρώπινης ύπαρξης και κυρίως, κατά πόσο ο υλικός κόσμος που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας είναι η μόνη πραγματικότητα - πράγμα που αποτελεί πεποίθηση των περισσότερων ανθρώπων.

Ο Ουσπένσκι είχε την άποψη πως η πίστη αυτή είναι η πηγή όλων μας των προβλημάτων, καθώς παραβλέπουμε το αληθινό πρόβλημα, που είναι η απελευθέρωσή μας από τη φυλακή της ύλης.

Θέλοντας να κάνει γνωστή την οπτική του αυτή έγραψε τον "Καλοκάγαθο διάβολο", μια αλληγορική ιστορία με πρωταγωνιστή ένα νεαρό Άγγλο, δημόσιο υπάλληλο, που ζει στην Κεϋλάνη και αποφασίζει κάποια στιγμή να αγωνιστεί για την ψυχή του. Στην πάλη του αυτή έχει να αντιμετωπίσει τον Διάβολο, που προσπαθεί με διάφορους τρόπους να εμποδίσει τον νεαρό άνδρα να ξυπνήσει και να αντιληφθεί ότι ζει φυλακισμένος στην ύλη...

Διαβάζοντας κανείς το βιβλίο, μένει έκπληκτος από το τεράστιο ενδιαφέρον, ουσιαστικά την προσκόλληση του Διαβόλου στον ήρωα της ιστορίας, πράγμα που συνιστά και την κεντρική ιδέα όλης της αφήγησης: ο Διάβολος ενδιαφέρεται για εμάς μόνο όταν κάνουμε μια πραγματική προσπάθεια να αποδράσουμε - μια ιδέα στην οποία ο Ουσπένσκι επιστρέφει συχνά σε όλα του σχεδόν τα έργα. Κατά τον ίδιο, λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν ότι το τίμημα του να κάνεις το σωστό είναι πολύ υψηλό, καθώς έρχεσαι αντιμέτωπος με αντίρροπες δυνάμεις που ορισμένες φορές φέρνουν την καταστροφή. Επίσης λίγοι άνθρωποι βλέπουν την πραγματικότητα ως έχει. Οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται παρά ένα πολύ μικρό φάσμα της, με τις συνέπειες (δραματικές) αυτής της "ύπνωσης" να είναι ολοένα και πιο ορατές στις μέρες μας.

Ο ίδιος δίδασκε πως αν ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων καταφέρει να αφυπνιστεί και να δει καθαρά την κατάστασή του, ο κόσμος θα μπορούσε να αλλάξει.

Συγγραφέας: Peter D. OuspenskyΕκδότης: ΑρχέτυποΜορφή: Μαλακό ΕξώφυλλοΈτος έκδοσης: 2019Αριθμός σελίδων: 142 Διαστάσεις: 20×13

EIMAI EΛΛΗΝ, ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ, ΔΕΝ ΔYNAMAI ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ

 «Ω ΔΑΙΜΟΝΙΟΙ, ΜΕΧΡΙ ΚΟΣΟΥ ΕΤΙ ΠΡΥΜΝΗΝ ΑΝΑΚΡΟΥΕΣΘΕ;»

(Αθεόφοβοι, ως πότε θα πισωδρομείτε ακόμα;)