Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2024
Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2024
ΑΤΛΑΝΤΙΣ - ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ)
ΑΤΛΑΝΤΙΣ - ΚΟΣΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ (ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ)
Η ιστορία της Ατλαντίδας μας μιλάει τον πανάρχαιο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για τον Πρώτο Πόλεμο των Αθηναίων εναντίων των Ατλάντων. Τον Πρώτο Πόλεμο των Ελλήνων ενάντια στην παγκόσμια τυραννία και υποδούλωση.
Τι ήταν η Ατλαντίδα;
Γιατί παρήκμασε και οδηγήθηκε στην καταστροφή;
Υπάρχει ομοιότητα της εποχής εκείνης με την σημερινή;
Υπάρχουν σήμερα Άτλαντες;
Γιατί θα πρέπει να ενδιαφέρει ειδικά εμάς τους Έλληνες η ιστορία της Ατλαντίδας;
Κανένας αρχαίος πόλεμος δεν έχει τελειώσει, κανένα αρχαίο μίσος δεν έχει λήξει...
Διάρκεια: 45'
Με την συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα και τον ερευνητή-συγγραφέα Αστέριο Χοϊλου.
https://youtu.be/tZ8VhLY5zFQ?si=i1ZpVO1VVa1bMoG3
https://enneaetifotos.blogspot.com/2019/04/blog-post_20.html
Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024
Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2024
ΝΙΚΩΝ Ο «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ»
ΝΙΚΩΝ Ο «ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ» - Ο ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ
880 - 900 περίπου. Η τελευταία μαζική λατρεία των Ολυμπίων Θεών, εκείνη των απομονωμένων κατοίκων της Λακωνικής, εξησθένισε ακόμη περισσότερο μετά από μανιώδεις επιχειρήσεις εκχριστιανισμού.
Ο Κωνσταντίνος Ζ ο Πορφυρογένητος, έγραψε στο «Περί Διοικήσεως Της Αυτοκρατορίας» τα εξής: «Ίστεον ότι οι του κάστρου Μαϊνης οικήτορες, ουκ εισίν από της γενεάς των προρρηθέντων Σλαύων, αλλ' εκ των παλαιοτέρων Ρωμαίων, οι και μέχρι του νύν παρά των εντοπίων Έλληνες προσαγορεύονται, δια το εν τοίς προπαλαιοίς χρόνοις ειδωλολάτρας είναι και προσκυνητάς των ειδώλων κατά τους παλαιούς Έλληνας, οίτινες επί της βασιλείας του αοιδίμου Βασιλείου (σημ. 867 - 886) βαπτισθέντες, Χριστιανοί γεγόνασιν..».
Τ’ απομεινάρια των Ελλήνων Εθνικών περιορίσθησαν να ζούν έκτοτε στους απροσίτους οικισμούς τους επί του Ταϋγέτου, όπου ήδη εφιλοξενούντο από της εποχής των σφαγών του Σταυρακίου και οι ανυπότακτοι Μελιγγοί, που ήδη είχαν πλήρως εξελληνισθεί.
940 περίπου. Νέα στάση των μη χριστιανών της Λακωνικής εναντίον της βυζαντινής εξουσίας, κατά την διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορος Ρωμανού, κατεστάλη υπό του στρατηγού Κρινίτου Αροτρά. Ακολούθησε ωστόσο μία περίοδος αναρχίας στην όλη περιοχή, καθώς διάφοροι Βυζαντινοί πρωτοσπαθάριοι και άρχοντες (Βάρδας Πλατυπόδης κ.ά.) προέβαιναν σ’ αλλεπάλληλες στάσεις κατά της εξουσίας του Ρωμανού, συνεπικουρούμενοι υπό του εντοπίου εθνικού στοιχείου.
945 - 988 Ο αφιχθείς στην Λακωνική σκληρός Αρμένιος προσηλυτιστής Νίκων, ο αποκαλούμενος «Μετανοείτε», εκτός από την κατασφαγή των εν «Λακεδαιμονία» Ιουδαίων και των ανεπιδέκτων εκχριστιανισμού παγανιστών Σλάβων των πεδινών οικισμών της περιοχής (των «Τελχίνων» όπως τους έλεγαν σε μία προσπάθεια δαιμονοποιήσεως οι Βυζαντινοί), εφρόντισε και για την εξολόθρευση των τελευταίων ιχνών της «αρχαίας ειδωλολατρίας» που, προστατευομένη υπό του δυσπροσίτου Ταϋγέτου, ελειτουργούσε ελευθέρως και απροσκόπτως υπό την ηγεσία του Έλληνος «Εφόρου των Εθνικών γαιών» και «Δουκός των Εθνικών», Αντιόχου («...ός την δουκικήν μεν αρχήν διείπε της των εθνικών χώρας...», περιγράφεται στον «Βίο Νίκωνος» 156 β), επιδείξασα μάλιστα εξαιρετική αφομοιωτική δύναμη, δεδομένου ότι οι συνοικήσαντες Μελιγγοί είχαν εξελληνισθεί πλήρως, όπως προείπαμε, «ουδέν ίχνος αφήσαντες της επί του Ταϋγέτου εξοικίσεως αυτών» (Περικλέους Ζερλέντου, ως άνω, σελ. 9).
Ο Αρμένιος προσηλυτιστής εξόντωσε με τα ίδια του τα χέρια τον «φιλοδαίμονα» και «αλαζόνα» Αντίοχο, (την δολοφονία αυτή, ο βιογράφος του Νίκωνος την παρουσιάζει βεβαίως σαν... μεταθανάτιο θαύμα του «Οσίου» !), εθανάτωσε τους ιερείς και όλους τους «τολμητίες και θρασυκαρδίους» αμεταπείστους, αφού προηγουμένως, όπως φαίνεται εκ της λεγομένης «Διαθήκης» του, με αφορμή μία εκ των πολλών επιδημιών («θανατικών») της εποχής, παρεκίνησε εξ Αμυκλών τους επήλυδες χριστιανούς της περιοχής (ο ίδιος ο βιογράφος του ομολογεί στον «Βίο» του ότι επρόκειτο περί «των της Λακεδαίμονος εποίκων», 130 α 25), να κυνηγήσουν τους Ιουδαίους της περιοχής και να καταστρέψουν τους τελευταίους Εθνικούς και τα επί των υψωμάτων πτωχικά Ιερά τους: «Εις τους οποίους εγώ αποκρίθηκα ότι επειδή και η οργή είναι θεϊκή, εσείς δεν έχετε πού να φύγετε, διατί ο Θεός όπου κατοικά εις τους ουρανούς κυριεύει και την Ανατολήν και την Δύσιν, και εις οποίον τόπον εσείς θέλετε υπάγηι, ευρίσκει σας. Όμως εσείς κάμετέ μου μίαν ομολογίαν ιδιόχειρον, ότι να μου υπακούσετε εις εκείνα οπού μέλλω να κάμω. Το οποίον είναι τούτο: να ευγάλω τους Εβραίους από μέσα από την χώραν, να υπάγουν έξω. Και τα μακελιά οπού είναι προς τον άγιον Επιφάνειον να τα χαλάσουν...» («Διαθήκη Νίκωνος», όπως εδημοσιεύθη στον «Νέο Ελληνομνήμονα», τεύχος 3.1906, με πολύ ενδιαφέρον το εντελώς άσχετο τρίτο πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποιείται στο «να τα χαλάσουν»). Στην ίδια την πάλαι ποτέ «κατείδωλον» Σπάρτη, έκτισε αμέσως μετά από όλα αυτά εκκλησία του «Σωτήρος Χριστού» επάνω στον ιερό λόφο του ιστορικού Ναού της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Προηγουμένως μάλιστα, εξοντώθη («συνέβη και απέθανε») μυστηριωδώς ένας ακόμη Εθνικός που τον εμπόδιζε να κτίσει την εκκλησία του στον ιερό τόπο, καθώς και αναρίθμητες άλλες εκκλησίες επάνω σε άλλα Ιερά (ή χρησιμοποιώντας τα συντρίμμια τους ως δομικά υλικά, όπως λ.χ. στις εκκλησίες των Γερονθών).
(σ.σ.: Το Μετανοείτε, είναι προσωνύμιο που του έμεινε καθώς επαναλάμβανε διαρκώς την λέξη μετανοείτε. Αξίζει να αναφέρουμε πως ο εν λόγω προσηλυτιστής έχτισε τις πόρτες των εκκλησιών πολύ χαμηλές ώστε όταν εισέρχονταν μέσα οι ''νεοφώτιστοι'' Λάκωνες να σκύβουν ταπεινά το κεφάλι τους...)
Ταυτοχρόνως, οι Βυζαντινοί ολοένα μετέφεραν και εγκαθιστούσαν στην πεδινή Λακωνική κατά ομάδες, επήλυδες χριστιανούς, για ν’ αλλοιώσουν την εθνική σύνθεση των εντοπίων.
Με αφορμή τις κακουργίες του Αρμενίου προσηλυτιστού, κάποιες εκ των οποίων ο ίδιος ο βιογράφος του έκαμε το λάθος να διασώσει, όπως έκαμαν, ευτυχώς για την ιστορική αλήθεια και άλλοι όμοιοί του, όπως λ.χ. ο ανεκδιήγητος εκείνος Μάρκος Διάκονος, πρέπει να μην αφήσουμε ασχολίαστο ένα λυπηρό αλλά κατά κόρον παρουσιαζόμενο φαινόμενο. Το ότι στρέφουν αποτόμως οι διαφόροι Ρωμιοί συγγραφείς «Ιστοριών» της Σπάρτης, ή της Ελλάδος ευρύτερα, έναν αόρατο διακόπτη του μυαλού τους και όλως ξαφνικά καθυβρίζουν για την μ.α.χ.χ. (=μετά αρχή χριστιανικής χρονολόγησης) χρονική περίοδο τους ίδιους τους προγόνους τους, πλέκοντας εγκώμια από την άλλη στους αδικαιολογήτους σφαγείς τους. Χαρακτηριστικό τέτοιο δείγμα αποτελεί η υπό του Π. Δούκα απαράδεκτη καθύβριση ως… «διεφθαρμένων» (…) των τελευταίων Λακεδαιμονίων Εθνικών, εκείνα τα ζοφερά χρόνια που εδέχοντο την τελική επίθεση των Βυζαντινών τα Ελληνικά Πάτρια και Τρόποι: «…προ πάντων δε τότε παρεκώλυον την διάδοσιν και επικράτησιν των χριστιανικών ιδεών…», λες και είναι κάτι το θετικό, πόσο μάλλον υποχρεωτικό.
(Από το βιβλίο του Βλάση Γ. Ρασσιά "Επίτομος Ιστορία των Σπαρτιατών")
[Τον Νίκων που με σφαγές κατάφερε να κάνει τους προγόνους μας να αρνηθούν την Πατρώα τους θρησκεία και Παράδοση, εορτάζει η εκκλησία στις 26 Νοεμβρίου ως όσιο, καθώς επίσης, είναι επίσημη αργία της πόλης της Σπάρτης, τιμώντας τον ως πολιούχο και προστάτη της Λακωνίας………]
https://enneaetifotos.blogspot.com/2017/11/blog-post_39.html
Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2024
Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΥΣΕΒΙΟΣ: ΠΡΟΤΙΜΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΕΒΡΑΪΚΕΣ ΓΡΑΦΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ!
Mέγας Βασίλειος, Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας (Ο Άγιος Βασίλης)
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν κατα-βροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων.» - Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230.8 «Αν στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις θα
δεις, τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, (των Ελλήνων φιλοσόφων!) τα πάντα δε γεμάτα ακαθαρσίες και ιχώρ, (έμπυο!) και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν σκωλήκων... Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, από των φιλοσόφων λαβόντες... Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ' αυτών μάχης.» - Ι. Χρυσόστομος (344-407 μ.Χ.), εις Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν, Ομιλία ξς΄ 59.369.12 - 370.11 «Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα... Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε... και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του πιστού βάρβαρου) καθ' έκαστη λαμπρότερα γίνονται.» - Ι. Χρυσόστομος εις Ιωάννην 59.31.33 «Τί λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος (Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη) δια τα βιβλία; Μη γένοιτο!... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ' αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί.» (Δαίμονες ηταν λοιπόν, κατά τον "σοφό" ιεράρχη, τα βιβλία της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης και δαιμονικά ψυχοθυσιαστήρια οι βιβλιοθήκες των Ελλήνων!) - Ι. Χρυσόστομος, Λόγοι Κατά Ιουδαίων 48.851.38 έως 852.35 «Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγονών να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων, (της Παλαιάς Διαθήκης).» - Ι. Χρυσόστομος, Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους Γονείς Ανατρέφειν τα Τέκνα (690) 641.65 «Ο δε μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού (φανατισμένους καλόγερους) συνέλεξε, με βασιλικούς δε νόμους αυτούς οπλίσας, κατά των ειδωλικών (ελληνικών) έπεμψε τεμενών, τα δε χρήματα για τους κατεδαφιστές και τους βοηθούς, δεν έλαβε απ' τα βασιλικά ταμεία, αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδίσουν την ευλογία. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους Σηκούς (ελληνικούς ναούς) με τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν.» - Θεοδώρητου, Εκκλησιαστική Ιστορία (Τομ. 5ος σελίδες 328 - 330) «Στην Αλεξάνδρεια πάντα τα οικοδομήματα του Σεράπειου όπως στους ποιητικούς μύθους των Γιγάντων έγιναν... Θεοδοσίου δε βασιλεύοντος και (πατριάρχου) Θεοφίλου (της επιθέσεως) πρωτοστατούντος... του Σεράπειου τα αναθήματα κατελυμένοντο. Τους δε αν-δριάντες και τα αναθήματα τόσο "γενναία" εμάχοντο ώστε όχι μόνο "νικούσαν", αλλά και έκλεπτον... του δε Σεράπειου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι' αυτό δια το βάρος των λίθων, αυτοί δε (οι θεμέλιοι λίθοι) ήσαν αμετακίνητοι. Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι "γενναίοι"... την ασέβεια αυτή εις έπαινον αυτών των ιδίων καταλόγιζαν. Έπειτα εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι (μόνο) κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης (γουρουνώδης!) και πάσχοντες εμφανώς, μύρια εποίουν κακά και ανείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν... τότε πας άνθρωπος μέλαιναν (μελανή) φορών εσθήτα (ράσα) τυραννικήν είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε. Σε τόση "αρετή" άλλαξε (η νέα θρησκεία) τον άνθρωπο.» - Ευνάπιος (346-414 μ.Χ.) Βίοι Φιλόσοφων και Σοφιστών 6.11 «Τον πτωχόν και πένητα λαόν σήκωσες από... της κοπριάς των Ελληνικών μυσαγμάτων (βδελυγμάτων) και κάθισες αυτόν μετά των αρχόντων του Ισραήλ, τον όντος λαόν αυτού.» -
Ευσέβιος, Επίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης (265-340 ΜΑΧΧ)
Ευσέβιος ευαγγ. προπαρ. / εις τους ψαλμούς / αλληλούϊα. ριβ΄ 23.1352.34 - Πράξη σωφροσύνης είναι η εγκατάλειψη της ελληνικής πλάνης. - Εγκαταλείψτε όσα οι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι περί αρχών εισηγήθηκαν. - Μαγγανείες μετέρχονται (οι Έλληνες!) και μ' αυτήν εξαναγκάζουν την ανθρώπινη γνώμη. - Τα αγάλματα τους μαγικά κατασκευάζουν (οι Έλληνες) και στην μαγεία προτρέπουν. - Περί των αρχαιότερων Εβραίων και γιατί τας γραφάς αυτών, από των Ελληνικών λόγων προτιμήσαμε. - Τα πάντα παρά βαρβάρων οι Έλληνες ωφελήθηκαν. - Περί του κλέφτες (ιδεών!) είναι οι Έλληνες. - Γιατί μετά από λογική κρίση και σώφρονα λογισμό την ιστορία των Εβραίων παραδεχθήκαμε. «Εγώ δε την παρ' Ελλήνων παιδείαν φληναφίαν (μωρολογία) κακού δαίμονος και χαλεπωτάτη (θλιβερότατη) υπόθεσιν είναι λέγω» - Γ. Μοναχός ο Χρονογράφος Κ΄ Περί Θάρρα .
«Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.» - Βασίλειος ο Μέγας, (330-379 μ.Χ.) εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3
Ιωάννης Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως
Ο Φιλοβαρβαρικός Ανθελληνισμός του Ι. Χρυσοστόμου
Ο Χρυσόστομος με Εμπριστικές Δηλώσεις του Υπονόμευσε Αφανιστικά την Μεγάλη Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη
Ο Χρυσόστομος Απαγόρευσε τα Ελληνικά Ονόματα
Ο Χρυσόστομος Επιστράτευσε Μισθοφόρους για την Συστηματική Κατεδάφιση των Ελληνικών Μεγαλουργημάτων
Ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος, Κατεδάφισε Τελικά το 391 ΜΑΧΧ την Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας
Ευσέβιος, Επίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης (265-340 ΜΑΧΧ)
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ:
(Ευσέβιος "Κλείς Πατρολογίας.")
Γεώργιος, Μοναχός Χρονογράφος
ΑΛΛΟ ΕΝΑ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ!!ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥΛΑΝΕ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΒΡΙΖΟΥΝ ΧΥΔΑΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ!!!ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ ΟΤΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΪΣΜΟ!!ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΟΜΟΛΟΓΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΒΡΑΙΟΙ!!!ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΙΕΡΕΜΙΑ ΠΟΥ ΕΝΟΧΛΗΘΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΛΑΤΡΗ!!!
Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2024
" Ο ΣΩΖΩΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΩΘΗΤΩ "
" Ο ΣΩΖΩΝ ΕΑΥΤΟΝ ΣΩΘΗΤΩ "
Ο καθένας ας σπεύσει να σώσει τον εαυτό του!
Σε μεγάλο κίνδυνο, όταν έχει παραλύσει κάθε έννοια οργανωμένης προστασίας, ο καθένας ας φροντίσει να σωθεί αδιαφορώντας για ό,τι βρίσκεται γύρω του.
********
Χρησμός που έδωσε το Μαντείο των Δελφών το 480 π.Χ. στους Αθηναίους, ενόψει της μεγάλης περσικής επίθεσης.
Ο χρησμός αυτός ως έκφραση αποτελεί μία από τις σημαντικότερες ιστορικά προτροπές φιλαυτίας.
Οι Έλληνες έχουν τέσσερις λέξεις για την έννοια “ευτυχισμένος”.
Οι Έλληνες έχουν τέσσερις λέξεις για την έννοια “ευτυχισμένος”.
Όλβιος, Ευτυχής, Ευδαίμων και Μάκαρ.
Όλβιος είναι αυτός που είναι “ευτυχής” επειδή είναι σώος.
Ευτυχής είναι αυτός που έχει την τύχη με το μέρος του.
Ευδαίμων είναι αυτός που έχει την εύνοια των Θεών.
Το Μάκαρ αφορά τους Θεούς.
[οὐ μὲν σχέτλια ἔργα θεοὶ μάκαρες φιλέουσιν, (Οδύσσεια ξ 83)
Κι όμως οι μάκαρες θεοί δεν συναινούν σ᾽ άδικα έργα]
ΑΝΑΡΧΙΑ ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ!!Η ΓΕΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ "ΑΡΧΑΙΑ"ΕΛΛΑΔΑ!!
ΑΝΑΡΧΙΑ ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ!!Η ΓΕΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ "ΑΡΧΑΙΑ"ΕΛΛΑΔΑ!!
Μια ιστορική παράθεση των σημαντικότερων «αναρχικών» στοχαστώ της αρχαιότητας και των βασικών τους ιδεών.
Πολύ πριν από τους λεγόμενους «κλασικούς» του αναρχισμού, Έλληνες φιλόσοφοι είχαν διακηρύξει τις βασικές αρχές μιας αναρχικής κοινωνίας και είχαν προτείνει έναν τρόπο ζωής εναρμονισμένο όχι με τους νόμους του κράτους, αλλά με το φυσικό δίκαιο που κάθε άνθρωπος κατέχει. Απορίας άξιο το πώς γεννήθηκαν τέτοιες αντιλήψεις σ' ένα λαό που είχε συγκροτήσει δεκάδες τέλεια οργανωμένα κράτη (τις πόλεις-κράτη) και που είχε τάξει τη ζωή του στην υπηρεσία του Νόμου, του υπέρτατου για τους Έλληνες άρχοντα. Όμως, το ανήσυχο ελληνικό πνεύμα, η πολυφωνία, η ελευθερία σκέψης και λόγου, που σφράγισαν τον αρχαίο πολιτισμό μας, δίνουν εύλογες εξηγήσεις για το «παράδοξο» αυτό. Σ' αυτό πρέπει να προστεθεί και η αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων για το νόημα του Νόμου. Ο Νόμος, λοιπόν, για τον αρχαίο Έλληνα, είναι δισυπόστατος: είναι το σύνολο των γραπτών νόμων που εξασφαλίζουν την ευρυθμία και την ευημερία της πόλης και των πολιτών, αλλά και το άγραφο δίκαιο που είναι έμφυτο και επιβάλλεται όχι από τον φόβο κυρώσεων, αλλά από το αίσθημα της αιδούς, που, όπως διαβάζουμε στον «Πρωταγόρα» του Πλάτωνα, μοίρασε ο Ερμής σε όλους τους ανθρώπους. Η σχέση ανάμεσα στο γραπτό και άγραφο δίκαιο και η υπεροχή του ενός έναντι του άλλου απασχόλησαν στην αρχαιότητα πολλούς ανθρώπους του πνεύματος και αποτέλεσαν την αφετηρία για τους αναρχικούς φιλοσόφους.
Ο αναρχισμός απορρίπτει τους νόμους που έχουν θεσπιστεί από ανθρώπους, καταδικάζει την ατομική ιδιοκτησία και την ύπαρξη εξουσίας και θεωρεί και τις δύο γενεσιουργές αιτίες του εγκλήματος. Αντίθετα, η ανυπαρξία νόμων, ιδιοκτησίας και εξουσίας, οδηγεί στην πραγματική δικαιοσύνη και στη δημιουργία μιας ελεύθερης, φυσικής κοινωνίας που βασίζεται στην αλληλοβοήθεια.
Αυτές τις αντιλήψεις θα τις συναντήσουμε και στη φιλοσοφική σκέψη αρχαίων Ελλήνων, διάσπαρτες όμως ή παραλλαγμένες ή ειπωμένες με ηπιότερο τόνο. Κι αυτό, γιατί στην αρχαιότητα δεν δημιουργήθηκε κάποιο φιλοσοφικό κίνημα αμιγώς αναρχικό με τη σημερινή έννοια του όρου, ούτε κάποιος φιλόσοφος προσδιόρισε τον εαυτό του ως τέτοιον. Επομένως, οι όροι «αναρχικός» και «αναρχισμός» είναι αδόκιμοι για την εποχή που θα εξετάσουμε και ίσως ξενίζουν, ωστόσο μόνο αυτοί μπορούν να αποδώσουν με τον όσο πιο δυνατόν εύστοχο τρόπο ανάλογες ιδέες της αρχαιότητας.
Ο πρώτος που αμφισβήτησε τους θεσμούς της πολιτείας ήταν ο Αντιφών ο Αθηναίος. Στα μέσα του 5ου αι. π.Χ., ο σοφιστής αυτός διατύπωσε δύο «αδιανόητες» για τότε απόψεις: α) όλοι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους όμοιοι, β) οι νόμοι της πολιτείας είναι αυθαίρετοι κανονισμοί. Για τον Αντιφώντα οι νόμοι της πολιτείας είναι αμοιβαίες συμφωνίες ανάμεσα στους ανθρώπους και επίκτητοι. Απέναντί τους στέκονται, σαφώς ανώτεροι, οι νόμοι της φύσης, που υπαγορεύονται από την ανάγκη. Η φύση, περισσότερο από τον νόμο, βρίσκεται κοντά στην αλήθεια και σ' αυτήν οδηγεί τον άνθρωπο με αρωγό τον ορθό λόγο. Προχωρώντας ακόμη πιο πέρα, ο Αντιφών ταυτίζει τον νόμο με τον ανθρώπινο πολιτισμό, τον οποίο επίσης απορρίπτει. Διότι ο πολιτισμός αντιτίθεται στην ισότητα που υπαγορεύει η φύση και παραβιάζει τη φυσική δικαιοσύνη, αφού χαρακτηρίζεται από εθνικές και κοινωνικές διακρίσεις. Από αυτή την άποψη, οι πρωτόγονες φυλές, κατά τον Αντιφώντα, βρίσκονται πιο κοντά στην ευτυχία απ' ό,τι οι πολιτισμένοι λαοί. Μόνο η φύση και ο πρωτογονισμός, βέβαια, δεν αρκούν, για να εξασφαλίσουν στους ανθρώπους έναν τρόπο ζωής ομαλό και εποικοδομητικό. Προϋποθέσεις απαραίτητες που ορίζει ο Αντιφών είναι η ομόνοια ανάμεσα στα μέλη της κοινότητας, δηλαδή η σύμπνοια αντιλήψεων, και η παιδεία. Σχετικά με τη σημασία της τελευταίας στην εξέλιξη του ανθρώπου, ο Αντιφών χρησιμοποιεί ως σημείο αναφοράς τη φύση: όπως και η ποιότητα του σπόρου που φυτεύεται καθορίζει την ανάπτυξη του φυτού και το θωρακίζει απέναντι στη βροχή ή στην αμβροσία, όμοια και το είδος της παιδείας επιδρά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και δημιουργεί στον άνθρωπο ισχυρές εσωτερικές αντιστάσεις απέναντι σε εξωτερικούς αλλοτριωτικούς παράγοντες.
Τη φύση ως πρότυπο ζωής προέβαλε και ο Ζήνων ο Κιτιεύς (από το Κίτιο της Κύπρου, 335-263 π.Χ.), ιδρυτής του Στωικισμού. Οι άνθρωποι πρέπει να ζουν «ομολογουμένως τη φύσει», δηλαδή ανάλογα προς τη φύση, η οποία είναι και ο γενικός νόμος του κόσμου. Ο Θεός, που είναι η ψυχή του κόσμου αυτού και ταυτίζεται με τον ορθό λόγο, μεριμνά με την απόλυτη σοφία του για την τάξη και τον ρυθμό του Σύμπαντος. Συγκεκριμένα, ο Ζήνων έλεγε: «Ως σκοπός ορίζεται η ζωή σε συμφωνία με τη φύση, ή, μ' άλλα λόγια, σε συμφωνία με την ίδια μας την ανθρώπινη φύση, όπως επίσης και μ' εκείνη του Σύμπαντος, μια ζωή στην οποία αποφεύγουμε κάθε πράξη που απαγορεύεται από τον κοινό για όλα τα όντα νόμο, δηλαδή τον ορθό λόγο, που διαποτίζει όλα τα όντα και ταυτίζεται με τον Δία, αφέντη και κυρίαρχο των πάντων». Ο άνθρωπος μπορεί να κατακτήσει την ευδαιμονία, όταν η ζωή του εναρμονίζεται με τη φύση και τον θείο λόγο και όταν θέτει ως μοναδικό σκοπό της ζωής του την αρετή. Τα εξωτερικά αγαθά, όπως η υγεία και ο πλούτος, ελάχιστη σημασία έχουν και είναι μάλλον άξια περιφρόνησης. Αναφέρεται μάλιστα και κάποιο περιστατικό από τη ζωή του Ζήνωνα: Όταν το καράβι με το οποίο ταξίδευε ναυάγησε και έχασε όλη την περιουσία του, ο Κύπριος φιλόσοφος είπε την περίφημη ρήση:
«Τώρα που ναυάγησα, έχω καλό ταξίδι». Την επιζήμια επίδραση του πλούτου και το άδικο της ατομικής ιδιοκτησίας στιγμάτιζε επίσης, όταν έλεγε ότι «η πολυτέλεια κάνει φτωχό τον πλούσιο και διπλασιάζει τη δυστυχία των φτωχών» και πως «οι καρποί ανήκουν σε όλους, η γη σε κανέναν».
Ακόμη πιο κοντά στα ιδεώδη του αναρχισμού μας φέρνει η «Πολιτεία» του Ζήνωνα, έργο από το οποίο ελάχιστα αποσπάσματα έχουν σωθεί. Στον κόσμο που φαντάζεται ο Ζήνων δεν υπάρχουν δικαστήρια, όργανα τάξης, στρατός, ναοί, χρήματα, ούτε καν σχολεία και γάμοι. Οι άνθρωποι ζουν όλοι μαζί, σαν αγέλη, σε μία οικουμενική κοινότητα που λειτουργεί με τα ίδια ήθη και τους ίδιους φυσικούς νόμους. Σε αυτήν την «α-κρατική» κοινωνία, που διέπεται από πλήρη ελευθερία και ισότητα, δεν υπάρχει περιουσία ούτε οικογένεια. Το πώς οι άνθρωποι μπορούν να ζήσουν με αυτές τις συνθήκες ειρηνικά εξηγείται απλά και αυτονόητα: εκτός από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, κάθε άνθρωπος έχει μέσα του και το κοινωνικό ένστικτο, που τον οδηγεί στη σύνδεση και στη συνεργασία με τους συνανθρώπους του με σκοπό το κοινό καλό. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι ακολουθούν τα έμφυτα ένστικτά τους αλλά και τη λογική, η οποία μπορεί να καθορίσει την ηθικότητα, θα ζουν αρμονικά και ο πειθαναγκαστικός ρόλος των νόμων και των θεσμών θα είναι πια άχρηστος.
Ο Κροπότκιν απέδωσε στον Ζήνωνα τον τίτλο του «καλύτερου εκφραστή της αναρχικής φιλοσοφίας στην αρχαία Ελλάδα». Οι ιδέες του επιβίωσαν και στους πνευματικούς απογόνους του για αιώνες. Οι Στωικοί, που συνέχισαν την παράδοση της Σχολής που ίδρυσε ο Ζήνων, εμμένουν στη βασική αρχή ότι ο άνθρωπος πρέπει να ζει έλλογα και σύμφωνα με τη φύση, ενώ καταδικάζουν κάθε αυθαιρεσία του ατόμου. Θεωρούν την αρετή το ύψιστο αγαθό και τη σοφία απαραίτητο όρο για το λειτούργημα του πολιτικού, του ρήτορα, του παιδαγωγού. Εξακολουθούν βέβαια να πιστεύουν ότι όλα τα κράτη είναι κακά, επειδή ο πολιτικός, λόγω της ίδιας της φύσης του κράτους, κάποιες φορές θα πρέπει να δυσαρεστήσει ή τους θεούς ή τον λαό.
Στα μεταχριστιανικά χρόνια ο Επίκτητος, απελεύθερος δούλος, χάρισε στον Στωικισμό την τελευταία του αναλαμπή. Μαζί του και ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος, που όμως πρόδωσε τις αρχές του με τον καθόλου στωικό διωγμό που εξαπέλυσε κατά των χριστιανών (2ος αι.). Ο Επίκτητος ταύτισε τη φυσική ζωή με την αρετή, διακηρύσσοντας ότι «το κατά φύσιν ζην, τουτ' oστι κατ' αρετήν ζην». Πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος ο οποίος πράττει πάντα κατά τη δική του θέληση και τον οποίο κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει. Η ικανοποίηση των επιθυμιών μας δεν πρέπει ούτε να εναποτίθεται στα χέρια κανενός ούτε να μας υποτάσσει σε πράγματα και ανθρώπους.
https://apolloniosblog.blogspot.com/.../blog-post_3.html...
Ειμαρμένη \Μοίρα
Ειμαρμένη \Μοίρα
Παλίρροια, φωνή στην άμπωτη
κυμάτων υπερήχων,
αγνώριστη ηχώ της νοσταλγίας,
ύψωσε τη θλίψη σου
κατάρτι στον απόηχο της απουσίας.
Ανείπωτη διάθεση φυγής
σε παρασύρει
σε ασύμμετρη κλίμακα αναχώρησης.
Ακάλεστη απόγνωση της λέξης,
ήχοι πλάγιοι και άτεγκτοι,
δεινοί ταξιδευτές
του φόβου και της ημέρας
που έσκυψε να αποφύγει την τροχιά της,
χωρίς συναίσθηση συνέχειας.
Αλλά, ποιός μπορεί να νικήσει την απόλυτη σιωπή?
Ποια στιγμή νικά τον πανδαμάτορα Χρόνο?
Όλα μηδαμινά, απλές σταγόνες από κρύσταλλο,
μπροστά σε σένα, θολή και θεία Ειμαρμένη!
Το κατ΄ευφημισμό λοιπόν «Πάσχα των Ελλήνων» στην ουσία γιορτάζει έναν καταδικασμένο για «μαγεία» τσαρλατάνο που εκτελούσε «θαύματα» στην έρημο της Ιουδαίας.
Οι πραγματικοί Έλληνες, αυτοί δηλαδή που προϋπήρξαν του γυρολόγου εξορκιστή και συνεχίζουν να υπάρχουν έως σήμερα, δεν γιορτάζουν ούτε εκτελεσθέντες εξορκιστές, ούτε το όργανο θανάτωσης αυτών.
Ο ΕΘνικός Ελληνισμός εορτάζει την επιφάνεια της Ανθείας Θεάς Αφροδίτης και την Ανάσταση της ολάνθιστης Φύσης.
https://ieraellas-kinimaethnikon.blogspot.com/search....
Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα: Η κληρονομιά των Αρχαίων Ελλήνων που όλοι πρέπει να γνωρίζουμε
Τα Δελφικά Παραγγέλματα είναι οι σοφές εντολές που άφησαν στους Έλληνες οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας. Μια πολύτιμη κληρονομιά γνώσης και σοφίας για τις επερχόμενες γενεές.
Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς δεν έδιναν συμβουλές ούτε άκουγαν τις εξομολογήσεις των πιστών, αλλά ασχολούνταν μόνο με την τέλεση των θυσιών και των άλλων ιεροτελεστιών.
Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής.
Περίαπτη θέση βέβαια, κατείχε σε όλα αυτά ,το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μαντείο των Δελφών, του οποίου τα ομώνυμα ηθικά παραγγέλματα είχαν καταγραφεί στους τοίχους του Προνάου του Ναού του Απόλλωνος,στο υπέρθυρο ή ακόμα και σε διάφορες στήλες που είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά στις πλευρές του ναού.
Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα, ήταν λιτά αποφθέγματα ελαχίστων λέξεων και ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας:
Τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Πιττακό τον Μυτιληναίο, τον Βία τον Πρηνεύ, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο και τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.
Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:
•Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).
•Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).
•Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί τού έν Δελφοίς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απωλεσθείσα σημασία του.
Ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για τα ανηρτημένα αυτά αποφθέγματα στο Μαντείο των Δελφών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) θεωρούσε τους επτά σοφούς, γιους του Ήλιου, που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής. Αυτά τα σοφά παραγγέλματα χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια και απο άλλους λαούς ,που τα παρουσίασαν σαν “θρησκευτικές εντολές”.
Σας παραθέτουμε τα παραγγέλματα αυτά, όπως οι επισκέπτες της αρχαιότητας αντίκριζαν στους Δελφούς.
“Εν δέ τώ προνάω τά έν Δελφοίς γεγραμμένα, έστιν ώφελήματα άνθρώποις” Παυσανίας
Νόμω πείθου ( Να πειθαρχείς στο Νόμο)
Θεούς σέβου (Να σέβεσαι τους θεούς)
Γονείς αίδου (Να σέβεσαι τους γονείς σου)
Ηττώ υπέρ δικαίου (Να καταβάλεσαι για το δίκαιο)
Γνώθι μαθών (Γνώρισε αφού μάθεις)
Ακούσας νόει (Κατανόησε αφού ακούσεις)
Σαυτόν ίσθι (Γνώρισε τον εαυτό σου)
Εστίαν τίμα (Να τιμάς την εστία σου)
Άρχε σεαυτού (Να κυριαρχείς τον εαυτό σου)
Φίλους βοήθε (Να βοηθάς τους φίλους)
Θυμού κράτε (Να συγκρατείς το θυμό σου)
Όρκω μη χρω (Να μην ορκίζεσαι)
Φιλίαν αγάπα (Να αγαπάς τη φιλία)
Παιδείας αντέχου (Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου)
Σοφίαν ζήτει (Να αναζητάς τη σοφία)
Ψέγε μηδένα (Να μην κατηγορείς κανένα)
Επαίνει αρετήν (Να επαινείς την αρετή)
Πράττε δίκαια (Να πράττεις δίκαια)
Φίλοις ευνόει (Να ευνοείς τους φίλους)
Εχθρούς αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς)
Ευγένειαν άσκει (Να είσαι ευγενής)
Κακίας απέχου (Να απέχεις από την κακία)
Εύφημος ίσθι (Να έχεις καλή φήμη)
Άκουε πάντα (Να ακούς τα πάντα)
Μηδέν άγαν (Να μην υπερβάλλεις)
Χρόνου φείδου (Να μη σπαταλάς το χρόνο)
Ύβριν μίσει (Να μισείς την ύβρη)
Ικέτας αίδου (Να σέβεσαι τους ικέτες)
Υιούς παίδευε ( Να εκπαιδεύεις τους γιους σου)
Έχων χαρίζου (Όταν έχεις, να χαρίζεις)
Δόλον φοβού (Να φοβάσαι το δόλο)
Ευλόγει πάντας (Να λες καλά λόγια για όλους)
Φιλόσοφος γίνου (Να γίνεις φιλόσοφος)
Όσια κρίνε (Να κρίνεις τα όσια)
Γνους πράττε (Να πράττεις με επίγνωση)
Φόνου απέχου ( Να μη φονεύεις)
Σοφοίς χρω (Να συναναστρέφεσαι με σοφούς)
Ήθος δοκίμαζε (Να επιδοκιμάζεις το ήθος)
Υφορώ μηδένα (Να μην είσαι καχύποπτος)
Τέχνη χρω (Να ασκείς την Τέχνη)
Ευεργεσίας τίμα (Να τιμάς τις ευεργεσίες)
Φθόνει μηδενί (Να μη φθονείς κανένα)
Ελπίδα αίνει ( Να δοξάζεις την ελπίδα)
Διαβολήν μίσει (Να μισείς τη διαβολή)
Δικαίως κτω. (Να αποκτάς δίκαια)
Αγαθούς τίμα ( Να τιμάς τους αγαθούς)
Αισχύνην σέβου ( Να σέβεσαι την εντροπή)
Ευτυχίαν εύχου (Να εύχεσαι ευτυχία)
Εργάσου κτητά (Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης)
Έριν μίσει ( Να μισείς την έριδα)
Όνειδος έχθαιρε (Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό)
Γλώσσαν ίσχε (Να συγκρατείς τη γλώσσα σου)
Έπου θεώ (Ακολούθα τον θεό)
Ύβριν αμύνου (Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη)
Κρίνε δίκαια (Να κρίνεις δίκαια)
Λέγε ειδώς (Να λες γνωρίζοντας)
Βίας μη έχου (Να μην έχεις βία)
Ομίλει πράως (Να ομιλείς με πραότητα)
Φιλοφρόνει πάσιν (Να είσαι φιλικός με όλους)
Γλώττης άρχε (Να κυριαρχείς τη γλώσσα σου)
Σεαυτόν ευ ποίει (Να ευεργετείς τον εαυτό σου)
Ευπροσήγορος γίνου ( Να είσαι ευπροσήγορος)
Αποκρίνου εν καιρώ ( Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό)
Πόνει μετά δικαίου (Να κοπιάζεις δίκαια)
Πράττε αμετανοήτως (Να πράττεις με σιγουριά)
Αμαρτάνων μετανόει (Όταν σφάλλεις, να μετανοείς)
Οφθαλμού κράτει (Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου)
Βουλεύου χρήσιμα (Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα)
Φιλίαν φύλασσε (Να φυλάττεις τη φιλία)
Ευγνώμων γίνου (Να είσαι ευγνώμων)
Ομόνοιαν δίωκε (Να επιδιώκεις την ομόνοια)
Άρρητα μη λέγε ( Να μην λες τα άρρητα)
Έχθρας διάλυε (Να διαλύεις τις έχθρες)
Γήρας προσδέχου ( Να αποδέχεσαι το γήρας)
Επί ρώμη μη καυχώ (Να μην καυχιέσαι για τη δύναμή σου)
Ευφημίαν άσκει (Να επιδιώκεις καλή φήμη)
Απέχθειαν φεύγε (Να αποφεύγεις την απέχθεια)
Πλούτει δικαίως. (Να πλουτίζεις δίκαια)
Κακίαν μίσει. (Να μισείς την κακία)
Μανθάνων μη κάμνε (Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις)
Ους τρέφεις αγάπα ( Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις)
Απόντι μη μάχου (Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών)
Πρεσβύτερον αιδού (Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους)
Νεώτερον δίδασκε (Να διδάσκεις τους νεότερους)
Πλούτω απόστει (Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο)
Σεαυτόν αιδού (Να σέβεσαι τον εαυτό σου)
Μη άρχε υβρίζων (Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία)
Προγόνους στεφάνου ( Να στεφανώνεις τους προγόνους σου)
Θνήσκε υπέρ πατρίδος (Να πεθάνεις για την πατρίδα σου)
Επί νεκρώ μη γέλα ( Να μην περιγελάς τους νεκρούς)
Ατυχούντι συνάχθου (Να συμπάσχεις με το δυστυχή)
Τύχη μη πίστευε (Να μην πιστεύεις την τύχη)
Τελεύτα άλυπος (Να πεθαίνεις χωρίς λύπη)
ΠΟΙΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ;
Δυστυχώς σ' αυτόν τόν τόπο καί σ' αυτούς τούς αναξιόπιστους, αντιστρεπτικούς καιρούς, δέν είσαι μόνο ό,τι δηλώσεις (κατά τόν γνωστό καί εύγλωττο Γιάννη Τσαρούχη), αλλά καί ό,τι δηλώνεις μπορεί νά καθιερώση ένα ασύστολο ψέμα σάν ευρέως αποδεκτή αλήθεια, αν βέβαια οι σκοποί σου είναι αρκούντως δόλιοι ή απευθύνεσαι σέ αγνοούντες που παριστάνουν τούς γνωρίζοντες, που είναι άλλωστε καί τό σύνηθες. Από 'κεί καί πέρα η καραμέλα πιπιλίζεται σέ ανιστόρητα ή μισαλλόδοξα, εν προκειμένω, χείλη καί άντε ν' αποδείξης ότι δέν είσαι ...ελέφαντας! Συκοφαντείτε λοιπόν, συκοφαντείτε... στό τέλος κάτι μένει! Αν μάλιστα έχετε τό προνόμιο νά είστε χρισμένοι "πνευματικοί" ή "θρησκευτικοί" ταγοί, η επιτυχία είναι σίγουρη, καί ποιά αλήθεια καί ποιά αποστομωτική βιβλιογραφία καί πρός ποιούς, θά αμφισβητήσει τά μαργαριτάρια τής αυθεντίας σας!
Ετσι οι τυπολάτρες καί δογματολήπτες βάφτισαν "ειδωλολάτρες" τούς ευσεβείς τού Πνεύματος καί τής Συμπαντικής Αρμονίας.
Οι εφευρέτες καί νονοί τού Σατανά είπαν σκοταδιστές τούς λατρεύοντες τό Φώς.
Οι μισαλλόδοξοι, μέ τούς τόσους θρησκευτικούς πολέμους, ονόμασαν θηριώδεις αυτούς που δέν έκαναν ούτε έναν, γιά τέτοια αιτία.
Αυτοί, που τή σχέση Θείου καί Ανθρώπου τήν υποβίβασαν σέ σχέση δουλείας καί φόβου, αφώρισαν εκείνους που τήν ανήγαγαν σέ Φιλότητα καί Φυσική, καθημερινή Επαφή καί Συμβουλή (Χρησμοί) καί Νοητική, Κοσμική προσέγγιση.
Αυτοί που μόνο θεωρητικά ομολογούν "πίστιν ελπιζομένων υπόστασιν καί πραγμάτων έλεγχον, ου βλεπομένων", ενώ στήν πράξη έχουν ανάγκη ασπασμού χρυσοστόλιστων εικόνων (άφθονο αίμα χύθηκε γιά τήν εδραίωση αυτής τής εικονολατρίας!), αφώρισαν αυτούς πού είπαν: "τό Θείον μέν χαλεπόν νοείν, φράσαι δε αδύνατον" (Ερμού εκ τού πρός Τάτ). Η υλο-προσήλωση αυτοκλήθηκε Πνεύμα καί βάφτισε τό Πνεύμα, ύλη !
Η Ελληνική Γραμματεία (όση διασώθηκε από τούς εμπρησμούς) φωνάζει, μέ πάμπολλες φωνές τήν διαστρεβλωμένη Αλήθεια, αλλ' η αλήθεια αυτή δύσκολα φτάνει στ' αυτιά τών σημερινών Ελλήνων, που κουφάθηκαν από Βυζαντινές (στήν ουσία Νεο-Ρωμαϊκές) δογματικές, ανθελληνικές μεθοδεύσεις κι από σκόπιμα παραπλανητική ή ανύπαρκτη, σημερινή Παιδεία.
Οι φωνές όμως αυτές τών "ειδωλολατρών", υπάρχουν καί όστις έχει ώτα, ακουέτω !
1. ...μούνον δ' εσόρα κόσμοιο άνακτα είς έστ', αυτογενής, ενός πάντα τέκτυται, εν δ' αυτοίς αυτός περινίσσεται, ουδέ τις αυτόν εισοράα θνητών, αυτός δέ γε πάντας οράται. Ουδέ τις έσθ' έτερος χωρίς μεγάλου βασιλήος.
(Ορφέως, Αποσπασμάτια -fragmenta-αρ. 1)
..παρατήρει τόν μόνον Ανακτα τού Κόσμου Ένας υπάρχει, αυτογέννητος, τά πάντα είναι γεννήματα αυτού τού Ενός, κι Αυτός περιφέρεται μέσα σ' αυτά, κανείς από τούς θνητούς δέν Τόν βλέπει. Αυτός όμως βλέπει τούς πάντες. Ούτε υπάρχει κανείς άλλος, χωριστά από τόν Μεγάλο Βασιλέα
2. Είς Ζεύς, είς Αΐδης, είς Ηλιος, είςΔιόνυσος, είς Θεός εν πάντεσι, τί σοι δίχα ταύτ' αγορεύω;
(Ορφέως, Αποσπασμάτια αρ. 4)
Ενας ο Ζεύς, ένας ο Αδης, ένας ο Ηλιος (Απόλλων), ένας ο Διόνυσος. Ενας ο Θεός στά πάντα, γιατί σού τά λέω αυτά χωριστά;
3. Νύμφαι-ύδωρ, πύρ-Ηφαιστος, σίτος-Δημήτηρ, η δέ θάλασσα-Ποσειδάων μέγας ηδ' Ενοσίχθων, ...Ηλιος όν καλέουσιν Απόλλωνα κλυτότοξον, ...ιητήρα νόσων, Ασκληπιόν. Εν τάδε πάντα.
(Ορφέως, Αποσπασμάτια αρ.28)
Οι Νύμφες είναι τό νερό, η φωτιά, ο Ηφαιστος, ο σίτος, η Δήμητρα, η δε θάλασσα ο μέγας Ποσειδών που σείει τή γή, ..ο ήλιος που ονομάζουν Απόλλωνα μέ τό ξακουστό τόξο, ...ιατρό τών νόσων, τόν Ασκληπιό. Ενα είναι όλα αυτά.
4. Πάνα καλώ κρατερόν, νόμιον, κόσμοιο τό Σύμπαν, ουρανόν ηδέ θάλασσαν ιδέ χθόνα παμβασίλειαν καί πύρ αθάνατον, τάδε γάρ μέλη εστί τά Πανός.
(Ορφικός Υμνος, αρ. 11, πρός Πάνα)
Προσκαλώ τόν δυνατό Πάνα, τόν ποιμένα, τού Σύμπαντος Κόσμου, τόν ουρανό καί τήν θάλασσα, τήν παμβασίλισσα γή καί τό πύρ τό αθάνατο, γιατί όλα αυτά είναι μέλη τού Πανός.
5. Εκ τών πάντων Εν καί εξ Ενός τά πάντα.
(Αριστοτέλους, περί Κόσμου 5, 396b, 20)
6. Ουκ εμού, αλλά τού Λόγου ακούσαντες ομολογείν σοφόν εστί Εν πάντα είναι.
(Ηράκλειτος, Λόγος περί τού Παντός, δ.)
Οχι εμένα, αλλά τόν Λόγο αν ακούσετε, είναι σοφό νά πιστεύετε ότι τά Πάντα είναι Εν.
7. Εν τό σοφόν μούνον, λέγεσθαι εθέλει καί ουκ εθέλει Ζηνός όνομα. (Ηράκλειτος, Λόγος Θεολογικός) Τό Εν καί μοναδικόν Σοφόν θέλει καί δέν θέλει νά έχη τό όνομα τού Διός.
8. Εν τό σοφόν: Επίστασθαι γνώμην, οτέη εκυβέρνησε πάντα διά πάντων. (Ηράκλειτος, Λόγος περί Παντός)
Μία είναι η σοφία: Νά κατέχη κανείς τήν Γνώση Αυτού που κυβερνά τά πάντα μέσω πάντων.
9. Ο Θεός ημέρη ευφρόνη, χειμών-θέρος, πόλεμος-ειρήνη, κόρος-λιμός, αλλοιούται δέ όκωσπερ οίνος, οπόταν συμμιγή θυώμασιν, ονομάζεται δέ καθ' ηδονήν εκάστου. (Ηράκλειτος, Λόγος Θεολογικός)
Ο Θεός είναι ημέρα καί νύχτα, χειμώνας καί θέρος, πόλεμος κι ειρήνη, χορτασμός καί πείνα, αλλάζει όμως όπως ο οίνος, όταν ανακατευθή μέ μυρωδικά καί τότε παίρνει όνομα ανάλογα μέ τού καθενός τήν ευχαρίστηση.
10. Κόσμον τόνδε, τόν αυτών απάντων, ούτε τις Θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ήν αεί καί έστι καί έσται πύρ αείζωον απτόμενον μέτρα καί αποσβεννύμενον μέτρα. (Ηράκλειτος, Λόγος Θεολογικός)
Αυτόν τόν Κόσμο, που είναι ίδιος γιά όλους, ούτε και κάποιος από τούς Θεούς ούτε από τούς ανθρώπους εδημιούργησε, αλλ' ήταν πάντα καί είναι καί θά είναι αιώνια, ζών πύρ, που μέ νόμους ανάβει καί μέ νόμους σβύνει.
11. Εν αρχά πάντων. (Φιλόλαος - Πυθαγόρειοι)
12. Εστιν ηγεμών καί άρχων απάντων Θεός, είς αεί εών, μόνιμος, ακίνητος, αυτός εαυτώ όμοιος, έτερος τών άλλων. (Φιλόλαος-Πυθαγόρειοι)
Ηγεμών καί Αρχων υπάρχει τών πάντων ο Θεός, Ενας, αιώνιος, μόνιμος, ακίνητος, όμοιος μόνο μέ τόν εαυτό του, διαφορετικός από κάθε τι άλλο.
13. Πότερον ουν ορθώς Εναν ουρανόν προσειρήκαμεν, ή πολλούς καί απείρους λέγειν είναι τό ορθότερον; Ενα, είπερ, κατά τό παράδειγμα δεδημιουργημένος έσται. (Πλάτων, Τίμαιος 31α)
Ορθά λοιπόν είπαμε πρίν ότι υπάρχει ένας ουρανός, ή πρέπει νά λέγουμε ορθότερα ότι υπάρχουν πολλοί καί άπειροι; Ενας βέβαια, αν έχει δημιουργηθή κατά τό πρότυπό (τού Ενός Δημιουργού)
14. Τόν μέν ουν ποιητήν καί πατέρα τούδε τού παντός ευρείν τε έργον καί ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν
(Πλάτων, Τίμαιος 28c )
Τό νά βρή λοιπόν κανείς τόν Δημιουργό καί Πατέρα τού Σύμπαντος αυτού, είναι δύσκολο κι αν Τόν βρή είναι αδύνατον νά τό εκφράση λεκτικά σέ όλους τούς άλλους.
15. Τόν δε τόν κόσμον ζώον έμψυχον έννουν τε τή αληθεία διά τήν τού Θεού γενέσθαι πρόνοιαν.
(Πλάτων, Τίμαιος 30b)
Ο Κόσμος αυτός, που είναι αληθινά όν ένζωον καί εμψυχον καί έχων νούν, εγεννήθη διά τής Πρόνοιας τού Θεού.
16.Εις Θεός εν τε Θεοίσι καί ανθρώποιςμέγιστος ούτε δέμας θνητοίσιν ομοίϊος ουδέ νόημα. (Ξενοφάνης, 23)
Ενας Θεός μέγιστος σέ Θεούς κι ανθρώπους, ούτε ως πρός τό σώμα όμοιος μέ τούς θνητούς, ούτε ως πρός τόν νού.
17. Εν τό Πάν. (Παρμενίδης)
18..Διός, ον καλούσιν οι Βαβηλώνιοι, βήλον. (Διόδωρος Σικελιώτης, Β, 8,7) ...τού Διός, τόν οποίο οι Βαβηλώνιοι ονομάζουν Βήλον (Βαάλ).
19. Θεούς ενομίσαμεν, ουχ ετέρους παρ' ετέροις, ουδέ βαρβάρους καί Ελληνας, ουδέ νοτίους καί βορείους, αλλ' ώσπερ ήλιος καί σελήνη καί ουρανός καί γή καί θάλασσα κοινά πάσιν, ονομάζεται δ' άλλως υπ' άλλων, ούτως ενός λόγου τούτ' αύτα κοσμούντος καί μίας προνοίας επιτροπευούσης καί δυνάμεων υπουργών επί πάντα τεταγμένων, έτεροι παρ' ετέροις κατά νόμους γεγόνασι τιμαί καί προσηγορίαι.
(Πλούταρχος, Περί Ισιδος & Οσίριδος, 378α)
Θεούς θεωρήσαμε, όχι διαφορετικούς από άλλους (λαούς), ούτε από βαρβάρους ή από Ελληνες, ούτε από νότιους ή βόρειους, αλλά ακριβώς όπως ο ήλιος καί η σελήνη κι ο ουρανός καί η γή καί η θάλασσα είναι κοινά σέ όλους, ονομάζονται όμως διαφορετικά από τόν κάθε λαό, έτσι ενώ Ενας Λόγος συγκροτεί όλα αυτά καί μία (Θεία) πρόνοια τά διευθύνει καί γιά τήν λειτουργία τών πάντων έχουν ορισθή (Θείες) δυνάμεις, εντούτοις διαφορετικές από τούς διαφόρους (λαούς) ορίσθηκαν τιμές κι επωνυμίες, σύμφωνα μέ τούς νόμους (έθιμα) τους.
20. Η δέ κρείττων καί Θειοτέρα φύσις εκ τριών εστι, τού νοητού καί τής ύλης καί τού εκ τούτων, όν κόσμον Ελληνες ονομάζουσιν.
(Πλούταρχος, περί Ισιδος καί Οσιριδος,373F)
Η δέ καλύτερη καί περισσότερο αρμόζουσα στό Θείον φύσις (υπόσταση) συνίσταται από τρία στοιχεία, από τό Νοητόν (τό προσεγγίσημο διά τής Νόησης), τό Υλικόν (τό προσεγγίσημο διά τής αντί-λήψεως) κι απ' αυτό πού προκύπτει από τήν σύνθεση αυτών καί πού οι Ελληνες ονομάζουν Κόσμον.
21. Εν δ' ούν τω παρόντι χρή γένη διανοηθήναι τριττά, τό μέν γιγνόμενον, τό δ' εν ώ γίγνεται, τό δ' όθεν αφομοιούμενον φύεται τό γιγνόμενον καί δή καί προεικάσαι πρέπει τό μέν δεχόμενον μητρί, τό δ' όθεν πατρί, τήν δέ μεταξύ τούτων φύσιν εκγόνω.
(Πλάτων, Τίμαιος, 18d (50))
Κατά τό παρόν λοιπόν πρέπει νά έχουμε υπ' όψιν Τρία γένη, εκείνο που γεννάται, εκείνο μέσα στό οποίο αυτό γεννάται καί εκείνο, κατ' απομίμηση τού οποίου γεννάται τό γεννώμενον καί ακριβώς τό μέν δεχόμενον αρμόζει νά παρομοιάσουμε μέ Μητέρα, εκείνο από τό οποίο έρχεται η γέννησις μέ Πατέρα καί τήν μεταξύ αυτών φύσιν (τό γεννώμενον) μέ Υιόν.
22. Θεός εστιν ο πάντων τών όντων Λόγος.
(Κελσος εκ τού Ωριγένους:κατά Κέλσου V,10)
23. Θαλής ερωτηθείς, τί πρεσβύτατον τών όντων; απεκρίνατο: Θεός, αγέννητον γάρ. Σωκράτης ερωτηθείς, τί Θεός; είπεν: Τό αθάνατον καί αΐδιον. Ερμής ερωτηθείς, τί Θεός; είπεν: Ο τών όλων δημιουργός, σοφώτατος Νούς καί αΐδιος.
(Στοβαίος, 1.1.29α)
24. Πρώτον μέν τόν Θεόν ζώον άφθαρτον καί μακάριον νομίζων, ως η κοινή τού Θεού νόησις υπεγράφη, μηθέν μήτε τής αφθαρσίας αλλότριον μήτε τής μακαριότητος ανοίκιον αυτώ πρόσαπτε.
(Επίκουρος, πρός Μενοικέα)
Πρώτα απ' όλα θεωρώντας τόν Θεό ζώντα, άφθαρτο καί μακάριο, όπως έχει καθιερωθεί περί τού Θεού νά νοούμε, μήν Τόν συσχετίζεις μέ οτιδήποτε δέν ταιριάζει στήν αφθαρσία καί τήν μακαριότητά Του.
Δέν θά χρειάζονταν, στά παραπάνω ανθολογήματα τής Ελληνικής Φιλοσοφικής σκέψης, νά κάνη κανείς κανενός είδους σχόλια. Είναι από μόνα τους σαφέστατα. Θεωρώ σκόπιμο όμως νά σημιώσω 5 γενικές παρατηρήσεις.
1ον. Είναι σαφής ο πρωτοφανής καί μοναδικός Νοητικός χαρακτήρας τής προσέγγισης τού Ανορίζοντος Θείου. Καμιά δογματική Θρησκεία δέν μπόρεσε ποτέ νά κάνη κάτι τέτοιο. Τά δόγματα αρνούνται ελεύθερες ερμηνείες ("πίστευε καί μή ερεύνα" ή επί τό υποκριτικότερον "πίστευε καί ερεύνα, αλλά μόνον τάς Γραφάς") καί χαράζουν κανόνες, απαγορεύσεις, απειλές τιμωρίας καί στήν καλύτερη περίπτωση τάζουν Παραδείσους. Κινούνται πάντα σέ αντιληπτικά γήϊνα πεδία. Κι όταν ακόμη μιλούν γιά Ουρανούς, τούς δίνουν γήϊνα όρια καί αξίες. Η Νοητική προσέγγιση Κοσμικών εννοιών καί η λατρεία άψυχων ειδώλων, είναι δύο τελείως αντιφατικά κι αλληλο-καταργούμενα πράγματα, Από καμιά ιστορική πηγή δέν αναφέρεται τέτοια λατρεία γιά τούς Ελληνες. Αντίθετα τό τελευταίο απόσπασμα 24, (τού Επίκουρου) είναι ένα ρητό καί σαφές παράδειγμα τής Ελληνικής θέσης γιά τήν μή συσχέτιση τού Θεού μέ οτιδήποτε φθαρτό, δηλαδή υλικό καί κατ' επέκτασιν είδωλο.
2ον. Στά αποσπάσματα 20 καί 21 φαίνεται καθαρά η θεώρηση τού Τρισυπόστατου Θείου. Θεώρηση που δέν είναι αποκλειστικότητα καί πρωτιά τής Χριστιανικής Θρησκείας καί που καί άλλοι λαοί είχαν προσεγγίσει. Οπως οι Αιγύπτιοι μέ τήν τριάδα Οσιρις-Ισις-Ωρος (διδασκαλία Ερμή) ή οι Ινδοί μέ τήν τριάδα Μπράχμα-Βισνού-Σίβα (πιθανώς διδασκαλία Διονύσου). Τήν θεώρηση αυτή είχα υποστηρίξει στόν συμβολισμό τού Δελφικού "Ε" (βλ. Τετρακτύς τ.3).
3ον. Γιά τήν Ελληνική Φιλοσοφική σκέψη δέν υπάρχει διάσταση μεταξύ "Μονοθεϊσμού" (ενός Κοσμικού όμως Μονοθεϊσμού κι όχι ενός εξ αποκαλύψεως) καί Πολυθεϊσμού ή ειδικότερα Δωδεκαθέου. Είναι οι δύο όψεις τού ιδίου νομίσματος. Στά αποσπάσματα 2, 3, 4, 5, 6, 7 φαίνεται καθαρά πώς οι διάφοροι Θεοί δέν είναι παρά μέλη τού "Ενός" καί "μοναδικού" Σύμπαντος Θείου. Αυτό διδάσκονταν οι Μύστες τών Ιερών Μυστηρίων (Ελευσίνια, Δελφικά, Πυθαγόρεια, Καβείρια) όπως αναφέρει ο Παυσανίας (Αττικά, 47, 4): "όστις δέ ήδη τελετήν Ελευσίνα είδεν η τά καλούμενα Ορφικά επελέξαντο, οίδεν ο λέγω". Καί φυσικά"οι Ελληνες Θεοί δέν είναι πρόσωπα, είναι Κοσμικές Δυνάμεις καί Ενέργειες . Είναι εκφάνσεις τού διαχεόμενου Κοσμικού Θείου, μέσα στίς αναρίθμητες συμπαντικές λειτουργίες Του" (Βλ.Ρασσιά: "Υπέρ τής τών Ελλήνων Νόσου", σ.22). Εχοντας όμως πολυδιάστατη Νοητική προσέγγιση τού Κοσμικού Λόγου καί τών αναλογικών εκδηλώσεών Του στά διάφορα Συμπαντικά πεδία τού Μακρόκοσμου καί τού Μικρόκοσμου, σημειοθετούνται καί σάν Αστέρες-Πλανήτες, αλλά καί σάν προκατακλυσμιαίοι Βασιλείς-Εθνογεννήτορες (Ευήμερος-Διόδωρος Σικελιώτης 5, 42). Ούτε εδώ έχει θέση λατρεία ειδώλων.
4ον. Είναι φανερή, κυρίως στά αποσπάσματα 9,18,19, η παντελής έλλειψις μισαλλοδοξίας καί Θρησκευτικού φανατισμού. Κατά τούς πολέμους θεωρούσαν αδιανόητη γιά Ελληνες τήν καταστροφή ξένων Ιερών ή τήν θανάτωση Ιερέων καί πίστευαν ότι οι Θεοί τιμωρούσαν κάθε τέτοια πράξη σάν ιερόσυλη, αφού κατά τήν Ελληνική σκέψη, όλοι οι άνθρωποι τόν ίδιο Θεό λατρεύουν, μέ διαφορετικά όμως ονόματα καί τρόπους. Οποιος καλόπιστα θέλει νά κάνη συγκρίσεις, ας κοιτάξει: Εξοδος 20, 1-5, Βασιλειών Γ' ΙΗ 40, Ζαχαρία, Θ, 13,Αμώς Α, 7-8, Ιεζεκήλ, ΚΕ, 16-17, κτλ. Μπορεί επίσης νά διαβάση καί Νεο-Ρωμαϊκή ιστορία τού 4ου καί 5ου αιώνα μ.Χ..
5ον. Η Ελληνική Φιλοσοφική θεώρηση τού Κόσμου είναι πλήρως συμβατή (σέ αντίθεση μέ όλες τίς γνωστές Θρησκείες όπου η αντίφαση παρουσιάζεται πάντα σάν αλληγορία) μέ τίς νεότερες θεωρίες καί πληροφορίες τής επιστήμης. Η Υποατομική Φυσική - μέ τίς ασύλληπτες ταχύτητες τών Σωματιδίων, τά οποία αδυνατεί νά παρακολουθήση η Νευτώνια Φυσική αφού χαρακτηρίζονται ότι δέν είναι, αλλ' έχουν τήν τάση νά είναι - καταφεύγει, σύμφωνα μέ τούς ίδιους τούς επιστήμονες, στήν Ελληνική Φιλοσοφία γιά τήν κατανόηση συγχρόνων θεωριών, όπως αυτή τού Χάους (βλ. J.Gleich; Χάος, εκδ. Κάτοπτρο), ή τού Κβαντικού σύμπαντος (βλ. T.Hey & P.Walters; Τό Κβαντικό Σύμπαν, εκδ. Κάτοπτρο), τού "απτόμενου μέτρα καί αποσβεννύμενου μέτρα", ή τήν πιό πρόσφατη θεωρεία τών Υπερχορδών (βλ. P.Davies & J.Brown: Υπερχορδές, η θεωρία τών Πάντων, εκδ. Κάτοπτρο), όπου "εκ τών πάντων Εν καί εξ Ενός τά πάντα"!
Αυτόν τόν τεράστιο Πνευματικό πλούτο, οι μισαλλόδοξοι τών Δογμάτων τόν στέρησαν καί τόν στερούν από τούς φυσικούς κληρονόμους του αλλά κι απ' όλη τήν Ανθρωπότητα. Οσα δέν κατέστρεψαν οι φανατικοί, τά καλύπτει μιά Ανθελληνική Παιδεία καί οι δήθεν Πνευματικοί φορείς καί άνθρωποι (αγνοούντες, απάτριδες, ανόητοι ή ανίκανοι;) μέ τήν σφραγίδα τού "ειδωλολάτρη" καί κόβουν έτσι τόν ομφάλιο λώρο τών σημερινών Ελλήνων μέ τίς τροφοδότες αξίες καί αρετές τών προγόνων καί τού Φωτοδότη Πολιτισμού τους καί Πολιτισμού μας. Λαοί χωρίς Ιστορία καί Πολιτισμό, γαντζώνονται στό παραμικρό πού έχουν, ή κλέβουν από άλλους (κυρίως από εμάς). Εμείς αρνούμαστε ή αγνοούμε τήν πάμπλουτη κληρονομιά μας. Εξ ού καί μύρια κακά έπονται!
https://enneaetifotos.blogspot.com/2017/05/blog-post_84.html
ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΡΩΜΑΙΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΕ 20 ΕΤΗ ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ 19.000.000 ΕΛΛΗΝΕΣ–ΓΥΡΩ ΣΤΟ 341 μχΙ!!! ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΟΙ ΡΩΜΙΟΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΛΛΑ ΓΙ’ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ!!
.jpg)
Η λέξη αλήθεια αποτελείται από το στερητικό α και τη λέξη λήθη, η οποία σημαίνει λησμονια. Έτσι ακόμη και το να λέει κανείς την αλήθεια παρουσιάζει δυσκολίες, διότι είναι μια διαδικασία η οποία απαιτεί να μη λησμονήσουμε, σε αντίθεση με τη πιο καταφατική έννοια της λέξης γνώσις.
Από το βιβλίο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ RICHARD GELDARD
Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΜΗ
Τὴ μπαναγιᾶ ξεσκίζανε τρεῖς λόχοι ψωλαράδες
καὶ τὰ χυσίδια στάζανε καὶ γέμιζαν κουβάδες
μὰ οἱ Ρωμαῖοι μολύνθηκαν καὶ ψόφιοι ᾽πέσαν χάμω
καὶ τὸ τσουλάκι ἔφυγε εὐθὺς νὰ πάῃ στὸ γάμο
ὁ Γιῶζεφ βάραγε ψωλὴ μονάχος στὰ στασίδια
τῆς συναγῶγας οἱ λυχνοὶ τοῦ καίγανε τ᾽ αρχίδια
ραββῖνε παλιοπουσταρᾶ θ᾽ ἀργήσῃ τὸ Μαράκι
χιλίαρχοι τῆς σκίζουνε πάλι τὸ κωλαράκι
σοῦ εἶπα Σέφη ράμολι τὸ γάμο νὰ μὴ κάνῃς
εἶναι γαμιόλα τῆς σειρᾶς καὶ τὸ καιρὸ σου χάνεις
ἀπὸ καβλιὰ ἀχόρταγη, γαμιέται σὰ θηρίο
καὶ σοῦ ᾽κανε μπουρδέλο ὡς καὶ τὸ ξυλουργεῖο
γαμῶ τὶς πλᾶκες τοῦ Μωσῆ, γαμῶ τὴ ραββινεία
κάλλιο νὰ πέθαινα προχτὲς πάνω στὴ μαλακία
παρ᾽ αὐτὸ τὸ ξεφτίλισμα σ᾽ ὅλη τὴν Ἰουδαία
νὰ μοῦ γαμιέται μὲ νεκροὺς καὶ ζωντανοὺς παρέα.....
Πατήρ πάντων πόλεμος
Πατήρ πάντων πόλεμος
Ο πόλεμος είναι μια δύναμη της φύσης, νόμος απαράβατος, και όποιος θνητός ισχυρίζεται ότι μπορεί να καταφέρει την οριστική κατάργησή του είτε άνους είναι είτε απατεών
Από τον Παναγιώτη Λιάκο
«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεοὺς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους».
Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων, ο βασιλεύς πάντων, και άλλους κατέστησε θεούς και άλλους ανθρώπους, άλλους έκανε δούλους κι άλλους ελεύθερους. Ηράκλειτος, Fragmenta, απόφθεγμα 53, H. Diels and W. Kranz, «Die Fragmente der Vorsokratiker», vol. 1, 6th edn., Berlin: Weidmann, 1951: 150-182.
Η Ιστορία του κόσμου μας είναι κατά κύριο λόγο στρατιωτική. Αν ρίξουμε έστω μια φευγαλέα ματιά πίσω από την πλάτη μας, θα δούμε το τεχνολογικό ράλι του 20ού και του 21ου αιώνα να ξεκινά μέσα από τους καπνούς, τις φλόγες και τις στάχτες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και νέες νοοτροπίες προέκυψαν μέσα από αυτή την παγκόσμια σύρραξη.
Κάθε μεγάλη θυσία στον ανδροφόνο Άρη γυρίζει τον φοβερό τροχό της εξέλιξης μια θέση μπροστά. Σαν το βρέφος, που ξεπηδά μέσα από τη ματωμένη μήτρα, έτσι και η νέα ύλη, το νέο πνεύμα και οι νέες συνθήκες και ισορροπίες δυνάμεων ξεφυτρώνουν μέσα από τα μνήματα των ανθών των εθνών που πέφτουν υπέρ βωμών και εστιών.
Δυσάρεστη η αλήθεια του θανάτου που γεννά νέα ζωή, αλλά αλήθεια. Αυτή ήταν, άλλωστε, μία από τις κεντρικές σωκρατικές ιδέες που παρέδωσε ο Πλάτων στην ανθρωπότητα, λέγοντας ότι η γνώση είναι ανάμνηση και ο θάνατος γεννά ζωή και η ζωή περνά μέσα από τον θάνατο – οι διάλογοι «Φαίδων», «Μένων», «Φαίδρος», αλλά και η «Πολιτεία» με τον μύθο του Ηρός αυτό επαναλαμβάνουν, σε διάφορες παραλλαγές.
Ο πόλεμος μεταμορφώνει τους νεκρούς ήρωες σε αθανάτους, τους καταστερίζει σε αιθέρες που βρίσκονται εκτός του πεδίου της φθοράς. Ο πόλεμος υποδουλώνει, αλλά και ελευθερώνει, εκθεώνει και εξαχρειώνει.
Ο πόλεμος είναι μια δύναμη της φύσης, νόμος απαράβατος, και όποιος θνητός ισχυρίζεται ότι μπορεί να καταφέρει την οριστική κατάργησή του είτε άνους είναι είτε απατεών. Πόλεμος μπορεί να θεωρηθεί και η σύγκρουση των γαλαξιών, των μετεωριτών πάνω σε πλανήτες, οι συγκρούσεις των σωματιδίων.
Δεν πρέπει να επισπεύδει κάποιος τον πόλεμο, αλλά να προετοιμάζεται γι’ αυτόν και να γνωρίζει ότι είναι αναπόφευκτος. Να μην έχει αυταπάτες και να μην αμελεί αυτό το φοβερό, επιτακτικό καθήκον.
https://www.newsbreak.gr/apop.../73472/patir-panton-polemos/
Σύντομη προσευχή κατά της κακίας
Σύντομη προσευχή κατά της κακίας
Η Κακία είναι ένας Δαίμονας που σαν σκοπό έχει την φθορά του ήθους του ανθρώπου και εν τέλει την ολοκληρωτική καταστροφή του. Η Κακία δεν είναι άδικη. Οδηγεί στην απώλεια μόνο όσους ενδίδουν σε Αυτήν. Η ίδια θέλει να την αποστρεφόμαστε και όποτε μας πλησιάζει να την διώχνουμε πίσω στον Άδη.
Η Κακία αρχικά δελεάζει την ψυχή του ανθρώπου με θέλγητρα δείχνοντας όμως ξεκάθαρα τις προθέσεις της. Ότι δηλαδή ο άνθρωπος θα πρέπει να ενδώσει στην κακία και να χάσει κάθε αρετή.
Παρόλο που μια τέτοια πρόταση μοιάζει με ανοησία και κανείς δεν θα έπρεπε να ενδώσει, ωστόσο υπάρχουν άνθρωποι που ενδίδουν στην κακία και προκειμένου να δράσουν εγωιστικά και να λάβουν κάτι τις «πολύτιμο» χάνουν τον δρόμο της Αρετής και σκοτεινιάζουν την ψυχή τους με την κακία.
Η Κακία με αυτόν τον τρόπο θέλει να ξεχωρίσει τις ψυχές οι οποίες είναι δεκτικές στην κακία και σε αυτές που δεν είναι και αντιστέκονται στην κακία και επιλέγουν την Αρετή. Η απώλεια της Αρετής και η επιρροή της Κακίας είναι μακροχρόνια και έτσι ένας άνθρωπος μπορεί να μετατραπεί σε κακό ον σταδιακά και σε βάθος χρόνου δημιουργώντας πλήθος έργα δυστυχίας για τους υπόλοιπους ανθρώπους.
Οι Θεοί μας έδωσαν μια σύντομη προαστατευτική προσευχή να λέμε για να λειτουργεί ως αποτρόπαιο εναντίων της κακίας η οποία έχει καθαρτικό χαρακτήρα και ανακουφίζει την ψυχή. Αυτή η καθαρτική προσευχή είναι η ακόλουθη:
Οὐράνιε Ζεῦ πίπτοις ἔξω τῶν κακῶν καί χείρα ὑπερέχειν ἡμᾶς! Κακία μίσει !
Η προσευχή αυτή φέρνει γαλήνη στην ψυχή αφαιρεί αμαρτίες και ψυχικά βάρη καθώς είναι καθαρτήρια και αποτρόπαιη.
Την προσευχή αυτή την λέμε στην Τελετή Καθάρσεως οραματιζόμενοι ότι οι κακίες και οι αμαρτίες μας βγαίνουν από το σώμα μας ως σκιές και πέφτουν σε ένα χάσμα που οδηγεί στον Άδη.
βλέπε ΤΕΛΕΤΗ ΚΑΘΑΡΣΕΩΣ
Όταν λέμε την προσευχή κατά της Κακίας καλό είναι να οραματιζόμαστε ότι αυτή επιδρά σε όλη την ανθρωπότητα, το ἡμᾶς αφορά όλους τους ανθρώπους και ανακουφίζει όλες τις ψυχές.
Η προσευχή αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί και ως Προσευχή της Αρετής κατά της κακίας!
Υπόψιν δεν θεομαχούμε με τον Δαίμονα Κακία αλλά απορρίπτουμε τις δικές μας κακές ενέργειες που έχουν συσωρευτεί μέσα μας σαν σκιές από ανυπολόγιστα έτη και ενσαρκώσεις.
Με άλλα λόγια καθαρίζουμε το κάρμα μας και όχι ότι Θεομαχούμε με κάποια οντότητα. Καθαρίζουμε από την δικιά μας κακία και όχι ότι μαχόμαστε τον Δαίμονα Κακία.
Να είστε όλοι καλά και να προσευχόμαστε για το καλο όλως των ψυχών σε όποιο πεδίο του Κόσμου και αν βρίσκονται… !!!
https://tanipteros.wordpress.com/2021/11/
Νίτσε
Νίτσε: «Η αμαρτία επινοήθηκε για να κάνει αδύνατη την επιστήμη, την πνευματική καλλιέργεια, κάθε ανύψωση και ευγένεια του ανθρώπου...»
Η αρχή της Βίβλου περιέχει ολόκληρη την ψυχολογία του ιερέα.
Ο ιερέας ξέρει μόνο έναν μεγάλο κίνδυνο: Την επιστήμη, την υγιή σύλληψη του αιτίου και του αποτελέσματος.
Η επιστήμη όμως δεν ευδοκιμεί γενικά παρά μόνο κάτω από συνθήκες ευτυχίας· πρέπει να υπάρχει ένα πλεόνασμα χρόνου και πνεύματος, για γίνει εφικτή η «γνώση».
«Επομένως, ο άνθρωπος πρέπει να γίνει δυστυχισμένος» -αυτή ήταν η λογική του ιερέα σε όλες τις εποχές.
Μαντεύει κανείς τώρα τί εισήχθηκε, σύμφωνα μ’ αυτή τη λογική, για πρώτη φορά στον κόσμο: Η «αμαρτία»…
Η έννοια της ενοχής και της τιμωρίας, ολόκληρη η «ηθική τάξη», επινοήθηκε εναντίον της επιστήμης, ενάντιον της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τον ιερέα.
Ο άνθρωπος δεν πρέπει να κοιτά έξω, δεν πρέπει να κοιτά μέσα στον εαυτό του· δεν πρέπει να κοιτά τα πράγματα με εξυπνάδα και προσοχή, για να μάθει, δεν πρέπει να κοιτά καθόλου· πρέπει να υπόφερει….
Και πρέπει να υποφέρει με τέτοιο τρόπο ώστε να χρειάζεται πάντα τον ιερέα.
Κάτω οι γιατροί! Ένας «σωτήρας» χρειάζεται.
Η έννοια της ενοχής και της τιμωρίας, μαζί με το δόγμα της «χάρης», της «λύτρωσης», της «άφεσης» -ψέματα πέρα για πέρα, χωρίς καμιά ψυχολογική πραγματικότητα- επινοήθηκαν για να καταστρέψουν στον άνθρωπο την έννοια των αιτίων· είναι απόπειρα δολοφονίας κατά του αιτίου και του αποτελέσματος!
Και δεν είναι μια απόπειρα δολοφονίας με το χέρι, με το μαχαίρι, με την ειλικρίνεια στο μίσος και στην αγάπη!
Έχουν γεννηθεί από τα πιο δειλά, τα πιο πονηρά, τα πιο ταπεινά ένστικτα.
Απόπειρες ιερέων! Απόπειρες παρασίτων! Βαμπιρισμός ωχρών, υποχθόνιων αιματορουφηχτρών!
Όταν οι φυσικές συνέπειες μιας πράξης δεν είναι πια «φυσικές», αλλά θεωρούνται ότι προκαλούνται από τα εννοιακά φαντάσματα της δεισιδαιμονίας, από τον «Θεό», από τα «πνεύματα», από τις «ψυχές», σαν να ήταν απλώς «ηθικές» συνέπειες, σαν να ήταν ανταμοιβή, τιμωρία, νύξη, μέσα εκπαίδευσης, τότε έχει καταστραφεί η προϋπόθεση της γνώσης, τότε έχει διαπραχθεί το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Για να το πούμε μια φορά ακόμη, η αμαρτία, αυτή η κατ’ εξοχήν μορφή αυτοβεβήλωσης του ανθρώπου, επινοήθηκε για να κάνει αδύνατη την επιστήμη, την πνευματική καλλιέργεια, κάθε ανύψωση και ευγένεια του ανθρώπου· ο ιερέας κυριαρχεί μέσω της επινόησης της αμαρτίας…
Φ. Νίτσε
Επτά σοφοί
Επτά σοφοί
Θαλής ο Μιλήσιος
Βίας ο Πριηνεύς
Πιττακός ο Μυτιληναίος
Σόλων ο Αθηναίος
Χίλων ο Λακεδαιμόνιος
Κλεόβουλος ο Ρόδιος
Περίανδρος ο Κορίνθιος
conspiracy theories ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ
Οι θεωρίες συνωμοσίας αποτελούν εναλλακτικές απαντήσεις σχετικά με κάποιο θέμα, αντί των επίσημων κυβερνητικών ερμηνειών, οι οποίες εκλαμβάνονται ως προσπάθεια συγκάλυψης και παραπληροφόρησης. Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για να χαρακτηρίσει κάθε αναπόδεικτη μέχρι σήμερα ερμηνεία για κάποια γεγονότα.
Τα λέω όλα σε ένα κείμενο. Διαβάστε το ολοι!
Στη χώρα μας ειδικά η επίδραση της εκκλησίας είναι πολύ σημαντική, γιατί το πολιτιστικό επίπεδο των μαζών είναι χαμηλό, και η αγυρτεία και η απάτη των ιερών διδαγμάτων του κλήρου έχει βαθειές ρίζες στην ψυχολογία των καταπιεζομενων τάξεων.
Απανού στη διανοητική αυτή καθυστέρηση της μεγάλης μάζας και στη διαστρεβλωμένη από τη προγονοπληξια ημιμαθεια των λίγων μορφωμένων χορεύει σαδιστικά η κλητική οργάνωση με τη λαμπρότητα της τυπολατριας και με τα ψευτοφιλανθρωπα χριστιανικά κηρύγματα της.
Ηγεμόνες σωστοί, βουτηγμένοι στη χλιδή και στη διαφθορά οι ανώτεροι κληρικοί, επιτήδειοι τσαρλατάνοι αργυρολογοι οι κατώτεροι παπάδες, φανφαρονοι, δοκισισοφοι και πλούσιοι σε κενολογιες οι θεολόγοι, απομυζανε την ικμάδα των κοροιδων και τους προσφέρουν για αντάλλαγμα παράδεισο με τη σέσουλα.
Ο ρόλος τους αυτός τους κάνει να στέκονται αντιμέτωποι στην επαναστατική πρωτοπορία, η οποία αγωνίζεται για τη συντριβή της καταπιεστικής τάξεις, για την απελευθέρωση της μάζας των παραγωγών και για τη δημιουργία μιανης μελλοντικής κοινωνίας χωρίς τάξεις, χωρίς καταπιεστές και καταπιεζομενους. Αποτελούν έναν από τους πλέον επιφοβους εχθρούς της προόδου και η αντιμετώπιση τους δεν κατωρθονεται με τις συνηθισμένες περιφρονητικες εκφρασης και χειρονομίες εκείνων που αγανακτούν.
Η πάλη εναντίον της θρησκευτικής μορφής της αντίδρασης μόνο με ένα πλεργιο ξέσπασμα της εκμεταλλευτικής της ιδιότητας μπορεί να αντιμετωπιστεί τελεσφορα.
Είναι εκμεταλλευτές του ιδρώτα των μαζών, είναι αγύρτες εις βάρος της ευπιστιας και της διανοητικής καθυστερήσης, και ενσυνείδητα συνεργάζονται με τη καφαλαιοκρατια για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης.
Έχουν στα χέρια τους τα φοβερά όπλα του φανατισμού, της υποκρισίας και της απάτης.
Να! Αυτά πρέπει να νιώσει η μάζα.
Μπορούμε με τα όπλα της επιστημονικης έρευνας, να το κατορθώσουμε, παρ όλη τη λύσσα που θα συναντήσουμε να ρίχνετε εναντίον μας.
Από το βιβλιο ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΕΚΑΣ - Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ!!
Ο έλεγχος του φόβου είναι ζωτικής σημασίας σε κάθε επίπεδο της ζωής μας. Αν δεν το πετύχουμε, θα πέσουμε σε αδράνεια ή θα δράσουμε με λάθος τρόπο. Όπως και να ‘χει, γρήγορα θα οδηγηθούμε στο επόμενο στάδιο του φόβου, τον πανικό και την παράνοια. Πολλές φορές είναι δύσκολο να συλλάβουμε τη διαφορά μεταξύ φόβου και πανικού. Η κατανόηση της διαφοράς συνεπάγεται και τη λύση του προβλήματος. Αντίθετα, η έλλειψη της ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ της επικινδυνότητας κατάστασης (πραγματικότητα κατάστασης) στην οποία βρισκόμαστε συνεπάγεται τη διαιώνιση του προβλήματος και τη δονκιχωτική αντίδραση (πάλη με φανταστικούς αντιπάλους).Η εξουσία τρομοκρατεί τους πολίτες με εργαλεία τα κόμματα !!Οι αριστεροί με τους δεξιους και αντίστροφα !!Οι κομμουνιστές με τους φασίστες και οι φασίστες με τους κομμουνιστές !!Η εκκλησία τρομοκρατει το ποιμνιο με τον σατανά και την κόλαση !!Ολοι αυτοι περνούν καλα και εσυ χειρότερα !!
https://apolloniosblog.blogspot.com/2020/04/blog-post_39.html#more
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ο ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ
324 μ.ν.χ.
Ο ρωμαίος αυτοκράτορας Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, λεηλατεί το περίφημο Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνα στην Ιωνία, και θανατώνει με βασανιστήρια όλους τους ιερείς του.
326 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος καταστρέφει ολοκληρωτικά το ιερό του Ασκληπιού στις Αιγές της Κιλικίας.
330 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος κλέβει όλους τους θησαυρούς και τα αγάλματα που βρίσκονται μέσα στα Ελληνικά ιερά για να διακοσμήσει την Κωνσταντινούπολη. Τον ίδιο χρόνο ο χριστιανικός όχλος, καίει στο Bayeux το ιερό του Βελλενού – Απόλλωνα και λυντσάρει τους ιερείς του.
335 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος καταστρέφει δεκάδες εθνικούς ναούς στη Μικρά Ασία και Παλαιστίνη ενώ διατάζει τη σταύρωση(!) όλων των εθνικών επιστημόνων, φιλοσόφων και ιερέων. Τότε μαρτύρησε και ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Σώπατρος. Ακολουθούν καταστροφές ελληνικών ναών και στη θέση τους κτίζονται χριστιανικές εκκλησίες.
337 μ.ν.χ.
Ο Κωνσταντίνος, από τους πρώτους καταστροφείς του ελληνικού πνεύματος, παιδοκτόνος και συζυγοκτόνος πεθαίνει και η εκκλησία για το θεάρεστο(!) έργο του, ανακηρύσσει αυτόν και τη μητέρα του Ελένη Αγίους και Ισαποστόλους.
341 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος θέτει εκτός νόμου το ελληνίζειν και την άσκηση της μαντικής τέχνης. Πολλοί Έλληνες είτε εκτελούνται, είτε φυλακίζονται.
353 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει τη λατρεία και την προσφορά θυσίας επί ποινή θανάτου.
354 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει τη λειτουργία των ελληνικών ιερών. Οι εθνικοί ιερείς εκτελούνται. Νέο διάταγμα διατάζει την καταστροφή όλων των ελληνικών ναών και τη σφαγή όλων των εθνικών. Ασβεστοκάμινα κατασκευάζονται δίπλα σε ελληνικούς ναούς για να εκμεταλλευτούν τα μάρμαρα. Είναι η αρχή για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα ενάντια στην επιστήμη, την πνευματική και τεχνολογική πρόοδο άλλους ανθρωπότητας.
357 μ.ν.χ.
Ο Κωνστάντιος απαγορεύει δια νόμου -ξανά- όλες τις μεθόδους μαντείας.
359 μ.ν.χ.
Στη Σκυθόπολη της Συρίας οργανώνονται από τους χριστιανούς τα πρώτα στρατόπεδα θανάτου της ιστορίας. Εκεί συγκεντρώνονται οι εθνικοί, αιρετικοί, Εβραίοι και εκτελούνται με φρικτά βασανιστήρια.
361 μ.ν.χ.
Ο ελληνολάτρης Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, ανεβαίνει στο θρόνο. Αμέσως παύει κάθε διωγμός των εθνικών. Θεσμοθετεί απόλυτη ανεξιθρησκία και επιδιορθώνει όσους ελληνικούς ναούς δεν είχαν ολοκληρωτικά καταστραφεί.
363 μ.ν.χ.
Ο Ιουλιανός, ο τόσο άδικα δυσφημισμένος από το χριστιανικό ιερατείο δολοφονείται πισώπλατα από φανατικό χριστιανό κατά τη διάρκεια μάχης με τους Πέρσες, μόλις μετά 2 χρόνια βασιλείας. Ο χριστιανός Σωζόμενος επαινεί το δολοφόνο «που για την αγάπη του θεού και της θρησκείας εκτέλεσε μια τέτοια πράξη». Τυπικό δείγμα μισαλλοδοξίας και αρρωστημένου φανατισμού.
364 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Φλάβιος Ιοβιανός διατάζει την πυρπόληση της βιβλιοθήκης της Αντιόχειας. Χιλιάδες ελληνικά βιβλία φιλοσοφίας και επιστήμης καίγονται.
365 μ.ν.χ.
Απαγορεύεται στους εθνικούς αξιωματικούς να διατάζουν χριστιανούς στρατιώτες.
370 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Βάλης διατάζει μεγάλο διωγμό κατά των Ελλήνων. Καίγονται χιλιάδες ελληνικά βιβλία με την κατηγορία της μαγείας! Ο φιλόσοφος Σιμωνίδης καίγεται στην πυρά, ο φιλόσοφος Μάξιμος, ύστερα από φρικτά βασανιστήρια αποκεφαλίζεται, οι ιερείς Πατρίκιος και Ιλάριος εκτελούνται, όπως και χιλιάδες εθνικοί, επώνυμοι και μη.
372 μ.ν.χ.
Ο ανθέλληνας Βάλης διατάζει τους κυβερνήτες της Μικράς Ασίας να εξολοθρεύσουν όλους τους Έλληνες καθώς και όλα τα κείμενα της κοσμοθεωρίας και λατρείας τους!
373 μ.ν.χ.
Νέα απαγόρευση όλων των μορφών μαντείας. Αρχίζει η χρήση του όρου pagani (δηλαδή κάτοικος της υπαίθρου), υποτιμητικά για τους Έλληνες και τους λοιπούς εθνικούς. Ο όρος παγανισμός χρησιμοποιείται έως και σήμερα.
375 μ.ν.χ.
Ο ναός του Ασκληπιού στην Επίδαυρο κλείνεται από τους χριστιανούς.
380 μ.ν.χ.
Ο Ισπανός και φανατικός ανθέλληνας Θεοδόσιος ο Α΄ (ο αποκαλούμενος και Μέγας), ορίζει επίσημη και μοναδική θρησκεία του κράτους το χριστιανισμό και κηρύσσει εκτός νόμου κάθε άλλη λατρεία. Οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί και απειλούνται με επουράνια και επί γης τιμωρία. Εξουσιοδοτεί τον επίσκοπο Μεδιολάνου Αμβρόσιο («άγιο» επίσης) να καταστρέψει όλους τους ναούς των εθνικών. Χριστιανοί ιερείς καθοδηγούν τον όχλο ενάντια στο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα και καταστρέφουν τα πάντα. Ο 95χρονος ιεροφάντης Νεστόριος κηρύσσει το τέλος των Ελευσινίων μυστηρίων. Είναι η αρχή του πνευματικού σκότους για την ανθρωπότητα.
381 μ.ν.χ.
Ο (μέγας) Θεοδόσιος με διάταγμά του στερεί τα πολιτικά δικαιώματα όλων των χριστιανών που επιστρέφουν στις παραδοσιακές λατρείες. Με νέο διάταγμά του απαγορεύει ακόμα και την απλή επίσκεψη στους ελληνικούς ναούς. Στην Κων/πολη ο ναός της Αφροδίτης μετατρέπεται σε πορνείο ενώ της Άρτεμης και του θεού Ηλίου σε στάβλους!
384-388 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος διορίζει Έπαρχο Ανατολής το Ματέριο Κυνήγιο και τον διατάζει να χρησιμοποιήσει τους χριστιανούς μοναχούς για την καταστροφή των ελληνικών και εθνικών ναών σε νότια Ελλάδα και Μικρά Ασία, καθώς και για το κάψιμο όλων των ελληνικών βιβλίων. Εκατοντάδες ελληνικοί ναοί και βιβλιοθήκες ισοπεδώνονται και καίγονται. Χιλιάδες Έλληνες και εθνικοί από όλα τα μέρη της αυτοκρατορίας καταλήγουν στα στρατόπεδα θανάτου της Σκυθόπολης.
389 μ.ν.χ.
Όλες οι μέθοδοι χρονολόγησης πέραν της χριστιανικής καταργούνται δια νόμου.
390 μ.ν.χ.
Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος εξαπολύει μέγα διωγμό κατά των Ελλήνων και των εθνικών της περιοχής. Καταστρέφει σχεδόν όλους τους μη χριστιανικούς ναούς της Αλεξάνδρειας. Οι μισαλλόδοξοι χριστιανοί, φορτώνουν σε γαϊδούρια ιερά σκεύη και αγάλματα και τα περιφέρουν στην πόλη. Ο γότθος Βοθέριχος, αρχηγός της Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθεί με τη βία να επιβάλλει το χριστιανισμό στους Έλληνες της πόλης. Οι Έλληνες αντιδρούν και εξεγείρονται. Ο Θεοδόσιος τους καλεί στον ιππόδρομο τάχα για να παρακολουθήσουν ιπποδρομίες. Μέσα σε 3 ώρες με τη βοήθεια των Γότθων σφάζονται 7000 Έλληνες (κατ’ άλλους 15000), επειδή εμμένουν στις παραδόσεις και τους θεούς τους. Για να ηρεμήσουν τα πνεύματα, η χριστιανική εκκλησία καταδικάζει την πράξη του Θεοδόσιου, αλλά στη συνέχεια τον ανακηρύσσει Μέγα και Άγιο!
391 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος με νέο του νόμο απαγορεύει εκτός από την απλή επίσκεψη σε εθνικούς ναούς ακόμα και το κοίταγμα των σπασμένων αγαλμάτων! Καταργεί την ελληνική και καθιερώνει τη λατινική ως επίσημη γλώσσα της αυτοκρατορίας. Οι διωγμοί και οι σφαγές οδηγούν σε νέα εξέγερση των εθνικών στην Αλεξάνδρεια, που οχυρώνονται στο Σεράπειο. Ο φιλόσοφος Ολύμπιος καλεί σε ένοπλο υπέρ βωμών αγώνα τους αρχαιόθρησκους της πόλης. Για την αποφυγή γενίκευσης των εξεγέρσεων ο Θεοδόσιος λύνει την πολιορκία, αμέσως όμως μετά την αποχώρηση του Ολύμπιου και των συναγωνιστών του, ο δειλός πατριάρχης Θεόφιλος και οι εξίσου δειλοί συνεργοί του επιτίθενται στον ανυπεράσπιστο ναό, τον καταστρέφουν και παραδίδουν στις φλόγες την τεράστια βιβλιοθήκη (700.000 τόμοι!) που φιλοξενούσε το ιερό. Στη θέση του ναού οι χριστιανοί κτίζουν μοναστήρι.
392 μ.ν.χ.
Νέες σφαγές Ελλήνων και Εθνικών. Τα Καβήρεια μυστήρια της Σαμοθράκης παύουν και οι Έλληνες ιερείς σφάζονται. Στην Κύπρο οι τοπικοί επίσκοποι Επιφάνιος και Τύχων (άγιοι και οι δύο) καταστρέφουν σχεδόν όλους τους ναούς στο νησί. Τα μυστήρια της θεάς Αφροδίτης σταματούν. Εκδίδεται άλλος ένας παρανοϊκός νόμος του Θεοδόσιου, σύμφωνα με το οποίο, όποιος δεν υπακούει τον «Άγιο» Επιφάνιο δεν έχει δικαίωμα ζωής στο νησί!
393 μ.ν.χ.
Απαγόρευση των Πυθικών, των Ολυμπιακών και Ακτίων αγώνων ως ελληνικών μιασμάτων. Οι οπαδοί της θρησκείας της αγάπης ισοπεδώνουν τους ναούς της Ολυμπίας. Παράλληλα με όλα αυτά ο Θεοδόσιος -όλως περιέργως- ορίζει την ιουδαϊκή θρησκεία ως ανεκτή από τους χριστιανούς και απαγορεύει κάθε καταστροφή ιουδαϊκής συναγωγής.
395 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Φλάβιος Αρκάδιος με δύο νόμους του διατάζει ανηλεή διωγμό κατά Ελλήνων και εθνικών. Ο ευνούχος του Αρκάδιου Ρουφίνος, για να εξουδετερώσει την απειλή των Γότθων, συμβουλεύει τον αρχηγό τους Αλάριχο να στραφεί εναντίον της Ελλάδας. Οι εκχριστιανισμένοι Γότθοι βοηθούμενοι από πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών αρχίζουν την ισοπέδωση των ελληνικών πόλεων και τη σφαγή των Ελλήνων. Το Δίον, η Μεσσηνία, το Άργος, η Νεμέα, η Λυκόσουρα, η Σπάρτη, τα Μέγαρα, η Κόρινθος και άλλες ελληνικές πόλεις καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Τα ιερά του Δία στη Νεμέα, τα ιερά της Ολυμπίας, τα αρκαδικά ιερά της Λυκόσουρας και το ιερό της Ελευσίνας μαζί με πλήθος άλλων ελληνικών λατρευτικών κέντρων καταστρέφονται ολοκληρωτικά, ενώ οι ιερείς τους είτε σφάζονται, είτε, όπως ο ιεροφάντης του Μίθρα Ιλάριος, καίγονται ζωντανοί.
396 μ.ν.χ.
Νόμος του Αρκαδίου ορίζει ότι οποιαδήποτε είδους ενασχόληση με το Δωδεκάθεο και τις εθνικές λατρείες πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ύστατη προδοσία απέναντι στην αυτοκρατορία. Οι εναπομείναντες εθνικοί ιερείς και ιεροφάντες φυλακίζονται.
397 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Αρκαδίου. Με την παρότρυνση του «αγίου» και φανατικού ανθέλληνα Χρυσοστόμου, (του ανεκδιήγητου «ιεράρχη», που αποκάλεσε τους Έλληνες φιλόσοφους ανήθικα καθάρματα), διατάζει το «ες έδαφος φέρειν» για όλους τους εναπομείναντες ναούς Ελλήνων και εθνικών, καθώς και την ασβεστοποίηση των μαρμάρων τους και τη χρήση τους ως οικοδομικών υλικών, ώστε να χαθούν για πάντα τα ίχνη των εθνικών λατρειών.
398 μ.ν.χ.
Το 4ο εκκλησιαστικό συνέδριο της Καρχηδόνας απαγορεύει τη μελέτη των βιβλίων των Ελλήνων και λοιπών εθνικών, ακόμα και στους χριστιανούς επίσκοπους. Ο επίσκοπος Πορφύριος, και αυτός «άγιος», ισοπεδώνει σχεδόν όλους τους ναούς των εθνικών στη Γάζα.
399 μ.ν.χ.
Ο Αρκάδιος διατάζει με νέο νόμο την ισοπέδωση όσων από τους ελληνικούς ναούς έχουν παραμείνει ακόμα όρθιοι.
400 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το μαντείο του Διονύσου στις Βάσσες και «βαπτίζει» δια της βίας χριστιανούς τους κατοίκους της πόλης.
401 μ.ν.χ.
Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνας καταστρέφει ναούς και είδωλα. Ο «άγιος» Πορφύριος ολοκληρώνει το έργο του στη Γάζα, καταστρέφοντας και τα τελευταία 9 εθνικά ιερά, καίγοντας βιβλία και λυντσάροντας εθνικούς.
404-406 μ.ν.χ.
Ο «άγιος» Χρυσόστομος στέλνει τις ορδές των παρανοϊκών μοναχών να διαλύσουν όλα τα αγάλματα και τους ναούς στην Παλαιστίνη. Πείθει με γλυκόλογα διάφορες πλούσιες «νεοφώτιστες» χριστιανές να χρηματοδοτήσουν τις «ειδωλοφαγικές» δραστηριότητες αυτού και του όχλου του. Ο ναός της Εφεσίας Αρτέμιδας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου πυρπολείται και εκθεμελιώνεται από τους ροπαλοφόρους του και τα περίφημα γλυπτά γίνονται οικοδομικά υλικά για εκκλησιές και σπίτια. Στη Σαλαμίνα της Κύπρου ο «άγιος» Επιφάνιος καταστρέφει και ληστεύει τον εκεί ναό του Δία. Ο «άγιος» Ευτύχιος καταστρέφει το μαντείο και το ναό της Αφροδίτης.
407 μ.ν.χ.
Για ακόμα μια φορά οι μη χριστιανικές γιορτές και ιεροπραξίες απαγορεύονται δια νόμου.
408 μ.ν.χ.
Κοινό διάταγμα του αυτοκράτορα της Ανατολής Αρκαδίου και της Δύσης Ονώριου απαγορεύει την οποιαδήποτε κατοχή εθνικών γλυπτών, ενώ διατάσσεται η αφαίρεση όλων των αγαλμάτων από τους ναούς των εθνικών και η μετατροπή των ναών σε εκκλησίες. Νέες σφαγές και διωγμοί του ελληνικού και εθνικού στοιχείου της αυτοκρατορίας και νέες πυρπολήσεις βιβλίων. Την ίδια εποχή ο Αυγουστίνος (άγιος κι αυτός) σφαγιάζει στη Δύση εκατοντάδες, και με τη βοήθεια του χριστιανικού όχλου και του αυτοκρατορικού στρατού γκρεμίζει πολλά εθνικά ιερά.
409 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ απαγορεύει την αστρολογία και τις μεθόδους μαντείας δια ποινής θανάτου.
415 μ.ν.χ.
Στην Αλεξάνδρεια, σωματοφύλακες (παραβολάνοι) του εκεί πατριαρχείου, βρίσκουν στο δρόμο τη μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, ένα από τα πιο φωτεινά πνεύματα της εποχής. Τη συλλαμβάνουν και τη σέρνουν μέσα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, της ξεσκίζουν τα ρούχα, γδέρνουν το δέρμα της με κοφτερά όστρακα, της σπάνε τα κόκαλα, την κόβουν σε μικρά κομμάτια και τα πετάνε μαζί με τα έργα της στην πυρά και στα αδέσποτα σκυλιά. Η μόνη αιτία του ειδεχθέστερου εγκλήματος όλων των αιώνων, το γεγονός ότι η Υπατία ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, άρα μάγισσα για τους χριστιανούς και το σημαντικότερο, κοινωνός του ελληνικού πνεύματος. Φυσικά κανένα από τα κτήνη που ευθύνονταν για τον θάνατό της δεν τιμωρήθηκε. Το αντίθετο μάλιστα. Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος, ο ηθικός αυτουργός της άγριας δολοφονίας, ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ! Νέοι διωγμοί των εθνικών στην Αφρική όπου οι τρόποι εκτέλεσης είναι δύο: σταύρωση ή θάνατος στην πυρά.
Papzy 416 μ.ν.χ.
Στην Αβησσυνία ο μοναχός Υπάτιος ο αποκαλούμενος και «σπάθα του θεού» μαζί με ροπαλοφόρους περιδιαβαίνουν την περιοχή καταστρέφοντας ναούς, καίγοντας ιερά άλση και σκοτώνοντας λυσσωδώς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Όσοι αξιωματούχοι εμμένουν στους πατρώες θρησκείες χάνουν τις θέσεις τους.
423 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ με διάταγμά του χαρακτηρίζει τις εθνικές λατρείες ως δαιμονικές και απειλεί με φυλακίσεις και βασανιστήρια όσους τις ασπάζονται.
429 μ.ν.χ.
Ροπαλοφόροι μοναχοί γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν τη σκεπή του ναού και τον λαφυραγωγούν. Οι Αθηναίοι εθνικοί διώκονται.
435 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς. Επίσης ορίζει ότι νόμιμη θρησκεία στην αυτοκρατορία εκτός από τη χριστιανική είναι και ο Ιουδαϊσμός.
438 μ.ν.χ.
Μεγάλος λοιμός πέφτει το χειμώνα του έτους αυτού στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος ο Β΄ κατηγορεί ως υπαίτιους τους εθνικούς, γιατί λατρεύουν τους δαίμονες!
440-450 μ.ν.χ.
Οι χριστιανοί γκρεμίζουν όσους εθνικούς ναούς απόμειναν. Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων και κυρίως αυτών του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου μαθητή του Πλωτίνου. Στα κείμενά του ‘’κατά χριστιανών’’ αποδείκνυε ότι πολλά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είχαν γραφτεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντίοχου του Επιφανούς και καταδείκνυε τις αντιφάσεις της χριστιανικής θρησκείας. Οι ναοί της Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη.
451 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Θεοδόσιου Β΄ ορίζει ως ποινή για κάθε μορφή «ειδωλολατρίας» το θάνατο.
457-491 μ.ν.χ.
Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σ’ όλη την αυτοκρατορία. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται, όπως ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβηριανός και άλλοι, ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλοσόφου Ισοκάσιου. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι διαπομπεύουν, βασανίζουν και εκτελούν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς.
474 μ.ν.χ.
Αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων. Επί βασιλείας του το 484, εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του χριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες το Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφο Παμπρέπιο. Παρά το γενναίο αγώνα των Ελλήνων, 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από λυσσαλέο πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού.
515 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Αναστάσιος με ειδωλοφάγους μοναχούς και στρατό ισοπεδώνει το ναό του θεού Θεανδρίτου στη Ζοάρα της Αραβίας, καθώς και δεκάδες άλλα ιερά. Οι εθνικοί της περιοχής εκτελούνται. Στα χρόνια του Αναστάσιου, γίνεται υποχρεωτικό το βάπτισμα.
528 μ.ν.χ.
Ο κορυφαίος ανθέλληνας Γιουτπράβδα (Ιουστινιανός), καταργεί τους Ολυμπιακούς αγώνες. Στις μέρες του εκδηλώνεται η περίφημη στάση του Νίκα. Οι δύο μεγάλες φατρίες του ιππόδρομου, οι Πράσινοι και οι Βένετοι, επιζητούσαν την παύση κάθε είδους διωγμού για θρησκευτικούς και λατρευτικούς λόγους. Με την αρχή της εξέγερσης πυρπόλησαν τις φυλακές, για να ελευθερώσουν τους κρατούμενους εθνικούς. Έπειτα έκαψαν τη «χαλκή πύλη» του παλατιού και την Αγία Σοφία. O αυτοκρατορικός στρατός, σε συνεργασία με το βαρβαρικό φύλο των (χριστιανών) Έρουλων, πνίγει την εξέγερση των Ελλήνων στο αίμα. 40.000 νεκροί αρχικά και εν συνεχεία γκρέμισμα ελληνικών ναών και κλείσιμο φιλοσοφικών σχολών. Η τελευταία ελπίδα του ελληνισμού είχε χαθεί. Ο Ιουστινιανός επιβάλλει ποινές θανάτου δια σταύρωσης, πυρός και βασανιστηρίων στους «εκ τους των ανοσίων και μυσαρών Ελλήνων κατεχομένους πλάνης». Συντάσσει τον «Ιουστινιάνειο κώδικα», μνημείο ανθελληνικού παροξυσμού.
529 μ.ν.χ.
Ο Ιουστινιανός κλείνει τη φιλοσοφική σχολή των Αθηνών και δημεύει την περιουσία της. Οι τελευταίοι διδάσκαλοι κυνηγημένοι, βρίσκουν καταφύγιο στην αυλή του λάτρη του ελληνικού πολιτισμού Πέρση βασιλιά Χοσρόη.
532-546 μ.ν.χ.
Ο μονοφυσίτης μοναχός Ιωάννης Ασιακός μαζί με οπαδούς του περιδιαβαίνουν τη Μ. Ασία και διαλύουν ό,τι απομένει από τις εθνικές λατρείες. Για τη δράση του ο Ιουστινιανός τον ονομάζει «επίσημο αυτοκρατορικό προσηλυτιστή». Στην Κωνσταντινούπολη εντωμεταξύ φυλακίζονται, βασανίζονται και εκτελούνται γραμματικοί, ρήτορες, νομικοί και λόγιοι με την κατηγορία πως είναι «Έλληνες».
556 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Αμάνθιος στέλνεται από τον Ιουστινιανό στην Αντιόχεια για να εξοντώσει όλους τους εναπομείναντες εθνικούς της πόλης και να καταστρέψει τις κρυφές ιδιωτικές τους βιβλιοθήκες με την «ανόσια» γνώση των Ελλήνων.
562 μ.ν.χ.
Νέος διωγμός των Ελλήνων και λοιπών εθνικών σε Αθήνα, Παλμήρα και Κωνσταντινούπολη. Ο χρονικογράφος Ι. Μαλάλας στο έργο του «Χρονογραφία» γράφει χαρακτηριστικά: «Έλληνες πιάστηκαν και διαπομπεύτηκαν μέσα στην Κωνσταντινούπολη ταυτόχρονα με το κάψιμο όσων ελληνικών βιβλίων βρέθηκαν σε ιδιωτικές συλλογές».
578-582 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Τιβέριος, συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο των προκατόχων του. Εκατοντάδες κρυπτοεθνικοί εκτελούνται, παλουκώνονται, αποκεφαλίζονται και σταυρώνονται. Ο ύπαρχος Ανατολής Ανατόλιος ρίχνεται στα λιοντάρια με την κατηγορία της λατρείας του Δία.
582-602 μ.ν.χ.
Ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος εξαπολύει νέους διωγμούς κατά των εθνικών που απόμειναν στην αυτοκρατορία. Οι χριστιανοί εκτελούν, βασανίζουν, καίνε, σταυρώνουν οποιονδήποτε είναι ύποπτος για εθνική λατρεία.
602 μ.ν.χ.
Με το θάνατο του Μαυρίκιου ξεσπά «εμφύλια διαμάχη» στους κόλπους της αυτοκρατορίας. Οι όχλοι της Κιλικίας, Μ. Ασίας, Παλαιστίνης, Θεσσαλονίκης, των Βαλκανικών επαρχιών και αυτής της πρωτεύουσας αλληλοσκοτώνονται. Είναι μια εποχή παραλογισμού και σχιζοφρένειας, όπως κάθε εποχή που ακολουθεί μετά από λοιμούς και επιδημίες.
692 μ.ν.χ.
Λαμβάνει χώρα η Πενθέκτη σύνοδος. Σ’ αυτήν, η ίδια η ηγεσία του χριστιανισμού παραδέχεται πως παρά τις πολύχρονες (4 αιώνες διωγμών) προσπάθειές τους υπάρχουν ακόμα ελληνικά και εθνικά κατάλοιπα. Έτσι, αποφασίζεται η απαγόρευση όσων από τις γιορτές των εθνικών συνεχίζουν ακόμα σε σκόρπια μέρη της αυτοκρατορίας όπως τα Βρουμάλια, τα Ανθεστήρια, τα Βοτά και οι διονυσιακές και εθνικές εορτές.
804 μ.ν.χ.
Ο πατριάρχης Κων/πολης Ταράσιος αποπειράται να εκχριστιανίσει τους τελευταίους Έλληνες της αυτοκρατορίας, τους κατοίκους της Μέσα Μάνης, αλλά συναντάει σθεναρή αντίσταση.
850-860 μ.ν.χ.
Αυτό που δεν κατάφερε ο Ταράσιος πέτυχε με τη φωτιά και το σπαθί ο Αρμένιος προσηλυτιστής και «άγιος» «Νίκων ο μετανοείτε». Ο Νίκων έχτισε τις πόρτες των εκκλησιών πολύ χαμηλές, ώστε όταν εισέρχονταν μέσα οι «νεοφώτιστοι» Λάκωνες να σκύβουν το κεφάλι τους. Έτσι στα μέσα του 9ου αιώνα παύει και η τελευταία λατρεία Ελλήνων θεών στην ίδια τη χώρα που γεννήθηκε.
Όπως είδαμε στον παραπάνω εξαιρετικά περιληπτικό χρονολογικό πίνακα, η χριστιανική θρησκεία αντιμετώπισε με μεγάλο φόβο και μίσος το ελεύθερο ελληνικό πνεύμα, για έναν απλό λόγο: βασιζόμενη στην αρχή του «πίστευε και μη ερεύνα» θεωρεί οτιδήποτε πέραν της δικής της ιδεολογίας «σατανικό» και καταδικαστέο (συνήθως σε θάνατο. Η «ιερά εξέταση» σταμάτησε δια νόμου μόλις το 1850).
Κάτι τέτοιο ήταν αδιανόητο για τους Έλληνες, που είχαν έμφυτα τα στοιχεία της αναζήτησης και του προβληματισμού. Ήταν επομένως απειλή για τους εκφραστές της θρησκείας της «αγάπης». Με δικαιολογία λοιπόν τον εκχριστιανισμό τους, κατέστρεψαν έναν πολιτισμό ανώτερο από κάθε άποψη. Έναν πολιτισμό, που έθεσε τις βάσεις της επιστημονικής σκέψης, της καλλιτεχνικής αναζήτησης και ενός ιδεώδους που δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να είναι ζώο με προκαθορισμένη μοίρα, αλλά ένα ον νοήμον, ικανό να εξελιχθεί ελεύθερα και να μεγαλουργήσει, χωρίς το φόβο κανενός εξωσυμπαντικού «θεού».
Η καταγραφή αυτή μπορεί μεν να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ του 324 και του 860 (536 έτη!), όπου έγινε και το μεγαλύτερο μέρος των διωγμών και εγκλημάτων κατά των Ελλήνων και του ελληνικού πνεύματος, οι σποραδικές όμως καταστροφές και διώξεις του ελληνικού πολιτισμού συνεχίστηκαν (το 1729 π.χ. ο Γάλλος αβάς Φουρμόν κατέστρεψε εκ θεμελίων την αρχαία Σπάρτη, την Τροιζήνα και την Ερμιόνη) και συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Φυσικά τίποτα και ποτέ δε δημοσιοποιείται και κανείς ασφαλώς δεν τιμωρείται για τις πράξεις αυτές. Όπως πάντα, άλλωστε, αφού αρωγός των βαρβαρικών αυτών ενεργειών είναι, τις περισσότερες φορές, ο κρατικός μηχανισμός, δια των υπουργείων του και άλλων οργανισμών!
Για του λόγου το ασφαλές, αναφέρω μόνο το υπουργείο «Πολιτισμού», το οποίο ελέγχει κατά το δοκούν τις αρχαιολογικές ανασκαφές, αλλά και το υπουργείο «α-Παιδείας» που εντελώς απροκάλυπτα έχει ως συμπλήρωμα του τίτλου του «και Θρησκευμάτων»! Ερωτώ κάθε νοήμονα πολίτη αυτού του τόπου που λέγεται Ελλάδα και που έχει στο κρανίο του έστω μερικά ίχνη φαιάς ουσίας, πώς ανέχεται ακόμη να τον «δουλεύουν» έτσι άγρια και ξεδιάντροπα από κοινού Πολιτεία και «εκκλησία»;
ΔΙΑ ΔΩΣΤΕ
ΕΧΕΤΕ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΜΑΘΕΥΤΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ.
https://www.facebook.com/groups/diadrastika/posts/1521843271922025/
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)